Camilla - Sex Verhalen

Camilla

... vond.

"Wat is er aan de hand?" vroeg ik aan Hans zodra de deur achter ons dicht was.

"Het schoolhoofd wil je spreken" zei Hans net iets te blij. Hij is altijd in een goede bui.

"Oh. Waarvoor?"

"Geen idee. Het is of iets heel goeds, of iets heel slechts." Ik voelde me niet veel beter door die woorden.

We begonnen aan een klimtocht over de trappen naar boven, en kwamen daar aan na ongeveer tien minuten. Het waren maar twee trappen omhoog van het Natuurkunde lokaal naar het kantoor van het schoolhoofd, maar vanwege Hans' slechte conditie moesten we elke vijf seconden stoppen zodat hij een halve minuut kon puffen, om vervolgens zes treden te lopen en het proces weer te moeten herhalen.

Hans klopte op de deur van het schoolhoofd. "Binnen" zei een heldere stem dan die van meneer Plas. Hans opende de deur en stapte voor me naar binnen.

"Juffrouw Rosa, meneer." Achter het bureau zat meneer Kokmeijer, het schoolhoofd. Hij is een man van ergens in de dertig, en ziet er zeker niet slecht uit. Scherpe kaaklijn, mooie lichte ogen en licht bruin haar. Aan zijn armen te zien sport hij regelmatig. Ik ben niet de enige die dit vind. Een keer betrapte ik mevrouw Smits van Nederlands, toen ik een vraag aan haar wou gaan stellen, op het scrollen tussen zijn foto's op Facebook.

"Dank je Hans. Je mag weer gaan." Hans knikte naar meneer Kokmeijer, fluisterde nog een zachte "succes" en sloot de deur achter zich dicht.

"Zo, juffrouw Rosa, neemt u plaats." Hij gebaarde ...

... naar de oncomfortabel uitziende stoel aan de andere kant van zijn bureau. Ik nam plek en rechtte mijn rokje en topje.

"U vraagt zich vast af waarom u hier bent, nietwaar juffrouw Rosa?" Ik knikte. "Nou," ging hij verder, "ik heb een klacht gekregen van juffrouw Bents over u." Bents Bents Bents Bents Bents... Opeens klikte het. Saar.

"Ze kwam vanochtend naar mij toe om vragen te stellen over of er opties zijn om nog van partner te wisselen. Uiteraard zijn die er niet, en toen ik vroeg waarom ze dit vroeg, werd uw naam genoemd. Juffrouw Rosa, u zult vast wel begrijpen hoe ernstig het is dat u nog niks heeft gedaan. Hiermee hindert u uzelf niet alleen mee, maar ook juffrouw Bents."

Shit. Wat moest ik doen? Ineens ging er een lichtbolletje in mijn hoofd aan.

"U heeft helemaal gelijk meneer. Is er een mogelijkheid dat we uitstel kunnen krijgen? Ik beloof u dat ik hard zal werken om het werkstuk snel en goed af te maken." Met mijn ene voet deed ik mijn sneaker uit van mijn andere voet.

"Nee, dat is niet mogelijk. Het spijt me, maar ik kan u niet voortrekken" zei hij. Mijn andere schoen gaat uit.

"Iets anders dan? Misschien dat we één deelvraag minder moeten beantwoorden?" Nu gaan mijn sokken uit.

"Nogmaals Juffrouw, ik kan u geen privileges geven. Dat is niet eerlijk tegenover de andere leerlingen."

"Is er echt... niks?" Voorzichtig zet ik mijn voet onder de tafel tegen zijn knie aan. Met mijn voet streel ik over zijn been.

Ik hou mijn adem in. Meneer ...