Marlies - 9 - Sex Verhalen

Marlies - 9

... haar hand tegen mijn poesje duwen als beide handen weer naar beneden gaan. Beide handen pakken even later mijn andere been en weer onderzoeken ze nu mijn andere been, geen stukje van mijn been wordt nu ongemoeid gelaten.

Terwijl haar hand mijn knie passeert, voel ik hoe mijn kutje opnieuw tintelt. Ik heb er geen idee van of het door de zenuwen of iets anders komt, ik voel gewoon hoe mijn poesje voor de tweede keer deze dag alweer vochtig wordt.

Bij mijn slipje aangekomen beweegt ze nu haar hand naar voren tot ze het elastiek bereikt van mijn broekje. Haar rechterhand beweegt nu langzaam naar beneden waarbij ik haar vingers onderzoekend langs de uiteinden van mijn string voel, en ze langs mijn liezen doorgaat naar achteren. En nog gaat ze verder. Haar vingers komen nu over mijn schaamlippen en bewegen verder door naar achteren, tot ze via mijn kontje de bovenkant van mijn slipje bereikt. Ik ben al lang blij dat de vrouw handschoenen draagt zodat ze niet doorheeft hoe nat mijn slipje eigenlijk is.

Uitgekleed

Als de vrouw opstaat en tot haar collega’s zegt dat het in orde is, hoop ik dat het hiermee voorbij is, maar hierin vergis ik me schromelijk. Tot mijn schrik haalt het jongere meisje nu de andere deur van het slot, en opent deze. Ik zie een kamer die fel verlicht is, en ook deze kamer heeft geen ramen.

Als ik door de deur heen wordt geloodst, zie ik beter waar ik terecht ben gekomen. De zenuwen gieren door mijn keel. In de kamer staat een grote ...

... onderzoektafel zoals bij de gynaecoloog. Deze is alleen nog wat groter en heeft grotere beensteunen. Er staan kasten met spullen die ik nog nooit eerder gezien heb. Het heeft een beetje weg van een onderzoeksruimte in een ziekenhuis.

De kamer is wit en boven de tafel hangt een grote onderzoekslamp voorzien van een joekel van een vergrootglas. De beugels aan het uiteinde van de tafel zijn voorzien van leren riemen, net als de armsteunen halverwege de tafel. Ze gaan me helemaal onderzoeken, schiet het door me heen.

De vrouw die me net fouilleerde trekt nu een witte doktersjas aan, en gebied me mezelf uit te kleden. Ik begin te protesteren. ‘Is dat echt nodig? Ik moet het vliegtuig halen hoor’, breng ik nu in lichte paniek uit.

De vrouw kijkt mij echter onverbiddelijk aan, en vertelt me rustig dat ik niet hoef mee te werken maar dat zij dan genoodzaakt is een paar collega's erbij te halen zodat ze me onder dwang kunnen onderzoeken, zonder mijn medewerking. Verder geeft ze me te verstaan dat als ik wel meewerk binnen de 20 minuten weer buitensta. Op voorwaarde dat er geen belastend bewijs bij me wordt gevonden, voegt ze eraan toe.

Ik voel dat ik geen keus heb, ik doe wat ze me opdragen. Als ik één voor één de knopen van mijn bloesje begin los te maken, verandert de sfeer. Ik zie dat ze met nauwelijks ingehouden verwachting aanstaren. Opnieuw bekruipt me een gevoel dat ze meer geïnteresseerd zijn in m’n lichaam en dat het onderzoek slechts een voorwendsel is om het voluptueuze ...