Negen Dagen Tot... - Sex Verhalen

Negen Dagen Tot...

... eerste keer gelukt, maar daarmee was ik nog lang niet klaar. Alleen is het zo ontzettend moeilijk iets voor je te kopen. Je hebt eigenlijk alles al, wat je je wenst. Sinds gisteren weet ik ook, waarom dat zo is, maar daar gaat het hier nu niet om. En toch heb ik iets kunnen vinden, wat jij waarschijnlijk wel leuk zal vinden. Ik heb er wel even over gedaan, om uit te vinden, wat jij leuk zou vinden. Alleen heb je me op sommige fronten wel wat onderschat, Jack. Ik had bijvoorbeeld al langer het vermoeden, dat je meer geld had, dan je wilde toegeven. Het hoe of waarom je het had, dat is me nu wel duidelijk. Maar dat was niet de reden, dat ik je vroeg om met me te trouwen. Want Jack, ik hou echt heel erg veel van je. Meer dan ik ooit kan zeggen! Je kwam, zag en overwon. Want je had me al, toen je de eerste keer bij me kwam eten. Ik wist toen al, dat ik verliefd op je zou worden, maar dat het zo snel zou gaan? Maar je toonde lef, moed, respect en warmte, en vooral veel liefde, en daarmee had je in enkele dagen tijd me helemaal voor je gewonnen. Als je me toen gevraagd had om met je te trouwen, dan had ik ook ja gezegd. Want diep in me, wist ik gewoon, dat we voor elkaar bestemd waren. Nu een jaar later voel ik me nog steeds zo.

Maar ik leer je nu steeds beter kennen, en soms denk je wel, dat je iets voor me verborgen kunt houden, maar dat is lang niet altijd zo. Ik wist namelijk, dat je van plan was me te vragen om met me te trouwen. Maar dat kon ik niet over mijn kant laten ...

... gaan. Daarom heb ik heel snel die ringen gekocht, want ik wist, dat je daar was. Dat je me uiteindelijk die ketting gekocht hebt, en de rest van die sieraden, dat wist ik dan weer niet. Maar dat is ook niet erg. Maar door even met je vriend bij de juwelier te praten, toen ik de ringen ging ophalen, ben ik ook weer wat meer te weten gekomen over de dingen, die jij mooi vindt. En met wat hulp van hem en Herman, heb ik dit cadeau weten te vinden. Het was duur, heel erg duur zelfs! Maar net als jij me vanmorgen nog zei: “Er is geen geld genoeg in de wereld om de waarde van mijn liefde voor jou uit te kunnen drukken. Dus dit is maar een fractie van wat je me waard zou zijn!’

Ze geeft me het doosje. ‘Wel even raden, wat erin zit!’

Ik voel aan het doosje. Het is niet heel erg zwaar, maar ik voel wel, dat er iets stevigs in zit. En aan het formaat van de doos te zien, kan het bijna niet anders, dan een horloge zijn. Want dat heb ik vooral bij die juwelier gekocht.

‘Als ik het zo snel moet schatten, een horloge. Want dat kocht ik daar altijd.’

‘Daarmee zit je al warm. Maar wat voor iets?’

‘Hoe moet ik dat nou weten, Sally? Wat dat betreft kun je me alles gekocht hebben.’

‘Maak het dan maar open. Je hebt het toch al half geraden.’

Ik maak voorzichtig het cadeaupapier los. Aan het doosje zie ik inderdaad dat het een horloge is. Met trillende handen maak ik het horloge open, en ik moet dan toch wel even naar adem happen. Het is inderdaad een horloge, maar wat voor één! ...