Mini - 128 - Sex Verhalen

Mini - 128

... “Ohhh... Ik zou een kopje warme melk voor je maken. Helemaal vergeten! Zitten en blijven wachten!” Ze sprong op en liep naar de keuken en ging in de weer. Terwijl ze bezig was piepte mijn telefoon: what’s app. Ik bekeek het berichtje: van Angelique. “Hoi Kees. Niks meer aan doen! Morgen meteen uitprinten en op de post doen. Lachen, man!” Een paar smilies kwamen er achteraan. “Mijn epistel heeft de goedkeuring van de afdeling ‘Juridisch gezeik’ van DT!” “Foei, Kees. Die term wil ik niet meer horen over mijn liefste medewerkster, tevens goede vriendin.”

Ze kwam uit de keuken met twee bekers dampende melk. “Lekker, dame, dank je wel.” Joline kroop tegen me aan. “Zo nog even genieten van de laatste momenten van het weekend… Een héél leuk weekend overigens.” Ik knikte. “Correct en tevens juist, mevrouw. Vanaf morgen moeten we hard aan de bak om alle aandeelhouders en klanten tevreden te houden.” Joline knikte. “Ja, het wordt een drukke maand, December. Elkaar een beetje in de gaten houden, Kees. En dan bedoel ik niet alleen wij, maar ook onze collega’s.”

Het was even stil en toen zei ze: “Fred gaat morgen en overmorgen naar het Veteranen Instituut. Blijft daar slapen. Wordt compleet uitgewrongen, mopperde hij vorige week.” “Het zal wel meevallen. Ze weten daar wat ze doen. Hopen dat hij er baat bij heeft, de ouwe schurk.” Joline humde instemmend. “En ik ben benieuwd naar de verschijning van André en

Marion

, morgen.” Een waarschuwend toontje klonk in haar stem door. ...

... “En als ze niets laten merken: geen toespelingen, Kees. Ook geen ‘subtiele’.” Ze keek me aan. “Want die ‘subtiele toespelingen’ van jou zijn meestal zo subtiel als een voorhamer.” “Dat ligt aan je referentiekader, schatje… Maar ik zal braaf zijn en me beperken tot de vraag: ‘Hallo Marion en André. Hebben jullie sámen een fijn weekend gehad in Werkendam?’

Joline’s ogen veranderden meteen in lasers. “Je láát ‘t, Kees!” Ik schoot in de lach. “Wat zit jij heerlijk snel op de kast, liefje van me…” Ze mopperde: “Je bent er toe in staat, verdorie…” Ik trok haar naar me toe. “Lekker blond meisje van me…” Wéér die lasers. “En wat bedoel jij met ‘blond’, Kees?” Ik streelde haar vlechten. “Dit, schat. Je mooie blonde haren. Niet je IQ, want je hebt bewezen dat daar niets mis mee is. Maar het is wel grappig dat je dáár zo fel op reageert. Alsof ik je ooit een domme blonde bimbo zou vinden… Ik kijk wel uit.”

Ze glimlachte tevreden. “Goed zo. Als je dat maar in de gaten houdt. En nu: heeft dit jongetje braaf zijn melkje op? Mooi. Afsluiten, veiligheidsrondje maken en naar bedje toe. Morgen is het om 05:30 weer reveille.” Ze stond op en liep naar de slaapkamer. Ik liep het appartement rond. Speciale aandacht voor de bovenlichten in de hal en de studeerkamer: daar lag een redelijke vracht sneeuw op. Ik draaide ze alle drie even open; de sneeuw gleed er af. De sneeuw op de ramen van de huiskamer, slaapkamer en badkamer was er door de warmte binnen grotendeels van af gegleden. Deuren op ...