Marieke En De Boom - 1 - Sex Verhalen

Marieke En De Boom - 1

Beste lezers, hier even een uitstapje van mij naar een ander genre. Dit verhaal heb ik lang geleden verzonnen, maar ik heb het herschreven, en vond dat het nu maar eens gepubliceerd moest worden. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden!

Het was een hele warme broeierige dag in het bos. Er stond geen zuchtje wind, en het was doodstil. Het enige wat je hoorde was het gezoem van een insect, en incidenteel de parelende zang van een roodborstje. Er was ook niemand in het bos, behalve…Marieke. Hijgend en uit alle poriën zwetend werkte ze haar vaste ronde van 10 km af. Ze had het bloedheet, maar ze liet zich niet van de wijs brengen. Al jaren liep ze drie keer per week deze ronde, met een ijzeren discipline. Weer of geen weer, storm, regen, hitte, niets hield haar tegen, altijd ging ze lopen. Als het ware in trance rende ze door, het enige wat ze hoorde waren haar eigen voetstappen, en haar hijgende ademhaling.

Marieke was een slanke blonde vrouw van 28 jaar oud. Ze was vrijgezel, met half lang haar, brildragend, blauwe ogen, en een beetje een breed gezicht. Ze was zeker geen seksbom te noemen, eigenlijk erg gewoontjes qua uiterlijk, weinig mannen zouden hun hals verrekken om haar op straat na te kijken. Ze was ook per se niet onaantrekkelijk, en door haar sportiviteit had ze in elk geval een mooi slank figuurtje weten te behouden. Marieke was afgestudeerd huisarts, en ze had het geluk dat ze een oud boswachtershuisje had kunnen kopen, aan de rand van het bos, waar ze nu in ...

... aan het joggen was. Het bos kende ze daardoor inmiddels als haar duimpje.

Hijgend en zwetend rende ze zo door, op haar vaste route over het stoffige zandpad door het bos. Het was zo stil dat het wel leek of de natuur haar adem inhield. Eigenlijk had ze geen oog voor haar omgeving, die ze al zo goed kende, ze was immers volledig geconcentreerd op het rennen zelf. Al rennend kwam ze bij een t-splitsing, waar ze automatisch rechtsaf sloeg. Ze was nu ongeveer op het verste punt van haar route, en ze begon langzamerhand aan de terugweg. Terwijl ze voortsnelde, viel haar oog op een onooglijk zijpaadje. Dat was haar elke keer al opgevallen, en ze had nog nooit de aanvechting gehad om dat paadje te verkennen…..tot deze keer. Ze was er al zo’n 50 meter voorbij, toen ze opeens een bepaalde nieuwsgierigheid over haar kreeg. Dat geheimzinnige paadje, waar zou dat toe leiden? Ze rende uit en stopte, bleef even hijgend staan, en keek om. Iets trok haar naar dat paadje. Ze keerde om en wandelde terug, tot bij het paadje en keek eens. Zo te zien werd het vrijwel nooit gebruikt, want het was helemaal met onkruid overwoekerd. Zelfs loten van jonge bomen groeiden over het pad. Je zou hier niet over kunnen rennen, je zou meteen struikelen over al dat opgeschoten groen. Nieuwsgierig sloeg Marieke het paadje in en laveerde tussen de distels en brandnetels door, waarvoor ze met haar blote benen natuurlijk moest uitkijken. Waar zou dit paadje naar leiden? Zo te zien had hier al maanden, zo niet ...