Mini - 149 - Sex Verhalen

Mini - 149

Beste lezers, het duurde even. Momenteel zit ik weer even in het buitenland; minder tijd om te schrijven.

Lange dagen, druk, 's avonds afgepeigerd op een hotelbed ploffen en meteen in slaap donderen...

Enfin, nog een weekje, zijn we daar ook weer klaar mee. Dus ook de volgende aflevering kan even op zich laten wachten. Groet, Keith,

Eenmaal in de bebouwde kom van Veldhoven maakte ik

Joline

wakker. We gingen nog even de supermarkt in en reden toen door naar huis. “Jij kookt vanavond, Kees!” “Is goed hoor… Je kunt weinig verzieken aan een blik Suzi Wan.” Er kwam geen commentaar, behalve: “Ik ga in bad. Even opwarmen.” Een halfuurtje later vond ik haar slapend in het bad.

“Hé Babe… Take a walk on the wild side…” Zonder ook maar één vin te verroeren kwam het antwoord: “Heb ik gistermorgen al gedaan…” Ik kuste haar blonde haren. “Kom… Over tien minuten is het eten klaar en verwacht ik mijn freule in een feestelijk gewaad aan de dis.” “Een slobberpyama zul je bedoelen. Eten, even uitbuiken en dan slapen, Kees.” Ze deed haar ogen open. “Maar dank je wel dat je gekookt hebt. Ik kom er aan.”

Een kwartier later zaten we te eten: inktvisringen, aardappels, worteltjes, botersaus. “Ik begrijp niet dat we dit thuis nooit aten, Kees. Die inktvis is heerlijk!” “Als ik het recept hiervan eens in de onderhandelingen met jouw moeder gooi… Misschien krijg ik dan wel meer lekkere recepten van haar los. Puddinkjes of zo.” Joline gniffelde. “Je kunt het proberen, wie weet ...

... trapt ze er in.” Na de koffie hees Joline zich overeind. “Het lag niet in de planning, maar ik ga het toch nog een uurtje doen: studeren, Kees.” “Goed plan. Ga ik ook doen. Negen uur stoppen en richting slaapkamer?” Ze knikte. “Als ik vóór die tijd ten minste niet met m’n hoofd op m’n toetsenbord lig…” “Ik toeter je wel macho wakker, lieve schat…”

En na een uurtje stevig loopjes en riedeltjes ingestuurd te hebben, liep ik de hal in, deed de deur van de studeerkamer op een kier en blies het signaal ‘Reveille’. Joline rukte de deur verder open. “Kees! De kinderen slapen!” Ze wees op haar buik. “Nou ja… potentiële kinderen dan. Verdorie…” “Als al die potentiële kinderen van jou daadwerkelijk kinderen willen worden, ga jij het druk krijgen, dame…” Ze snoof. “Dat lijkt me sterk. Als jou zwemmertjes net zo snel zwemmen als jijzelf, vraag ik me af of er ooit kinderen geboren gaan worden, Kees Jonkman!”

Ik tikte op haar neus. “Als jij met de pil stopt, ga je wat beleven, liefje… Ik hoef maar naar je eierstokken te kijken en je bent al zwanger.” “Bluf. Een half jaar geleden kon jij het woord ‘zwanger’ nog niet eens spellen, laat staan dat je wist hoe je die toestand bij een vrouw teweeg kon brengen. En nou die toeter opbergen, afsluiten en met mij mee naar bed.” Ze borg haar laptop in haar tas op en zette die klaar voor de volgende dag. Ik sloot uiterst nauwkeurig af (het gat in het keukenraam was ’s middags al gemaakt, na een telefoontje met de voorzitter van de VvE) en legde mijn ...