Mini - 146 - Sex Verhalen

Mini - 146

Zaterdagochtend… Meestal werden we dan rond een uur of zeven wakker. Dit keer niet. Het was ruim over negen toen ik een klopje op de deur hoorde. “

Joline

… Kees… Het ontbijt staat klaar! Komen jullie eruit?” Melissa’s stem. Ik rekte me uit. “Da’s lief van je,

Mel

! We komen er aan.”

Joline kwam overeind en trok mij mee. “Goeiemorgen, lekkere kettingzaag. Ik begrijp

Wilma

nu een heel stuk beter toen ze zei: ‘Als Fred snurkt, kan ik ten minste ook lekker slapen.’ Je was binnen twee minuten vertrokken.” Ze glimlachte. “En ik ben ook snel in slaap gevallen hoor… Waarschijnlijk met een grote glimlach op m’n gezicht.” Ik boog me naar haar toe. “Dank je wel voor je luisterend oor vannacht. Geen fijne verhalen om rond half vier ’s nachts te horen.” Een zachte zoen volgde.

“Kom, eruit. Anders worden de eitjes koud en je zus witheet. En doe even een pyamabroek aan. Ik zie je graag in een boxer, of juist zonder, maar ik weet niet of dat dat voor de andere dames ook geldt…” Ze knipoogde. Ik trok een spijkerbroek aan en een paar slippers; Joline was al in haar pyjama naar binnen gelopen.

Er stond een uitgebreid ontbijt op de bar. Koffie, thee, scrambled eggs, warme broodjes, cake, beleg… Joline bekeek het even en zei toen: “Zóóó…. Dame en heer, jullie hebben uitgepakt. Ik zie dingen die wij niet in huis hadden. Lekker hoor…” Rob keek op van zijn werkzaamheden. “Tja… Als je uitgenodigd wordt om een gezellig weekend ergens te logeren, moet je natuurlijk wel iets ...

... meenemen. Dus… geniet ervan! En voor de duidelijkheid: je kunt de koffie veilig drinken, die heeft Mel gezet. Ik moest maar voor mijn eigen bakje vergif zorgen, zei ze.” “Dank voor de mededeling, Rob. Mel, we zullen ervan genieten!”

“Ga jij van mijn lieve tweelingzus genieten, Kees? Laat ik het niet merken!” Claar en Ton kwamen binnen en ik zuchtte. “Jij luistert ook alleen maar selectief hé zus? We hadden het over Mel d’r koffie, tut.” Ton en Claar keken ook waarderend naar de uitstalling op de bar. “Lekker Jo…”

“Hohoho, d'r is niks van Jo.” Joline wees naar Rob en Mel. “Geheel conform afspraak hebben die twee het ontbijt verzorgd terwijl wij nog de slaap der rechtvaardigen sliepen. Dus dankbetuigingen gaarne die kant uit.”

We genoten van het ontbijt. Rob zei: “Er zijn een aantal dingen die in Engeland gewoon bagger geregeld zijn, maar hun ontbijt is dat persé niet. Lekker veel en vet. Goed voer voor de vent die hard moet werken. Alleen die vette worstjes en de witte bonen in tomatensaus heb ik nooit door m’n strot gekregen.”

Clara keek ondeugend. “Wij noemden dat altijd “Een blikje wijdbeens met periodieksaus”. Als Pa en Ma het niet hoorden, anders hadden we waarschijnlijk behoorlijk op ons lazer gekregen…” Ik keek onschuldig. “Ja. En tot een paar maanden geleden begreep ik natuurlijk absoluut niet wat er fout, schunnig of ongepast zou zijn aan die opmerking…”

“Kees Jonkman, je neus groeit.” Joline keek me streng aan. “Lekker door laten groeien, Jo. Misschien ...