De Ark - 3 - Sex Verhalen

De Ark - 3

De volgende ochtend ben ik vroeg wakker. In het donker ga ik via de gang naar de badkamer. Ik heb geen zin om het licht aan te doen, dus ik ga zo in de douche staan. De douche bevindt zich boven het zwembad en heeft een raam naar buiten. Links van de deur staat de douche in de hoek. Ernaast bevindt zich een groot venster dat net zo groot is als de verdieping, waardoor je naar de woonkamer kan kijken. Als je de schakelaar omzet, wordt het een spiegel aan beide kanten. Rechts van de deur bevinden zich de wastafel en een bad met glazen zijkant. Bijna alles in deze badkamer is wit. Alleen de handdoeken geven kleur.

Ik zet de regendouche aan, pak wat shampoo uit de dispenser. Ik laat mijn slaap van me afspoelen en laat de 10 massagestralen hun gang gaan. Ook mijn voeten worden onderhanden genomen door een bewegende kleine douchekop.

Ik kan het allemaal niet bevatten. Ik zit alleen op een schip met een leuke meid waarop ik al een tijdje stiekem geil, in een wereld waarvan ik niet meer weet of die bestaat en nu ook niet relevant is. Tegelijk wil ik ook niet hier zijn, maar dan toch weer wel. Ik weet niet wat ik wil zijn of waar ik precies ben. Ik trek me de afgelopen dagen als een seksverslaafde minimaal 5 keer per dag af en heb er niet eens moeite mee.

Ik ben geil terwijl ik huil. Ik ben blij maar wil tegelijk ergens anders zijn. Ik word gek van de drukte in mijn hoofd terwijl ik de enige ben op dit verdoemde schip. Dit is toch wat ik altijd al stiekem wilde? Op een schip ...

... zitten met luxe en alle technische snufjes die je maar kan verzinnen. Terwijl het schip zichzelf kan verzorgen zo lang als het nodig is.

Dan moet ik opeens denken aan de mensen die ik achter heb moeten laten, waarvan ik niet eens weet of ze nog leven of hoe het met ze gaat. Ik heb steeds de gezichten voor me van mensen die ik niet ken maar wel elke werkdag onderweg naar werk heb gezien. Ik wou dat ik ze had meegenomen. Al die moeders, al die jonge vaders met hun kinderen in de bakfiets of in de kinderstoeltjes. Het jonge stel wat in de middag soms aan de kant van de weg stond om naar de radio te luisteren, naar de grappen over het nieuws van de week. Zelfs voor de dieren breekt mijn hart. De herten in de wei van de kinderboerderij. De eendenfamilie die elke week groter werd. Of die bijen in het bijennest vlak langs de weg, met hun koningin in het midden.

Dan moet ik aan die mensen denken die ik wel heb mee kunnen nemen. Mijn oude klasgenoten van al mijn scholen waarop ik heb gezeten. Al die knappe jongens die nu mannen zijn, of de aantrekkelijke meiden die nu prachtige vrouwen zijn geworden. We hebben op dit schip veel mee kunnen nemen wat ons later kan gaan helpen, bijvoorbeeld cocons van insecten, zaden voor planten en bomen. Er bestaan ook levende dieren op dit schip. En robots die de planten al sinds 2 jaar onderhouden om maar klaar te staan voor ons. Wat heb ik te klagen vraag ik mezelf af.

Na wat piekeren onder de douche, heb ik weer wat moed verzameld om toch ...