Witte Lava - Sex Verhalen

Witte Lava

Het was op de zaterdagmarkt dat ik Julienne elke week tegenkwam. Een wat oudere en vriendelijke dame die in dezelfde wijk woont als mijn man en ik. Haar zoon Theo was bij haar en altijd liepen ze samen, hand in hand. Door een ziekte op jeugdige leeftijd was de dertigjarige Theo kinds gebleven. Zelf een dertiger kon ik het me maar moeilijk voorstellen. Het moest zwaar zijn voor Julienne om hem te verzorgen, ook omdat ze als weduwe geen man meer heeft om te helpen. Thuishulp wou ze niet, het was haar zoon en alleen zij zou voor hem zorgen.

Tot op een dag Julienne voor controle naar het ziekenhuis moest. Theo kon niet mee en ze had me wat aarzelend gevraagd of ik een dag op hem kon passen. Ik zag het in eerste instantie niet zitten maar het kwam uit met mijn planning en had die dag vrij. Een dagje met Theo overleef ik wel. Mijn man vond het maar raar maar hij begreep de situatie waarin Julienne zich bevond. Zelf moest hij werken die dag wat hem nogal goed uit kwam. ‘Liever jij dan ik” lachte ie.

Julienne vertelde dat hij graag in de tuin zat om naar insecten en planten te kijken. ‘Het is een rustige jongen en hij zal je niet veel tot last zijn’ zei ze me dankbaar.

Toen ik hem op de afgesproken dag ging ophalen stond hij al klaar aan de voordeur. Julienne had een lunchpakket voor hem klaargemaakt. ‘Boterhammen met choco, veel meer lust hij niet.’ zei ze, het pakket in zijn boekentasje stekend. Ze had het duidelijk moeilijk en gaf hem een paar zoenen. ‘Braaf zijn Theo!’ ...

... riep ze hem al snotterend na terwijl ik hem in de auto hielp. Ze bleven elkaar toewuiven tot ik de straat was uitgereden. Het leek wel of hij voor een jaar was vertrokken.

Buiten ‘ja mevrouw’ en ‘nee mevrouw’ kon je met Theo niet echt een conversatie aangaan. Hij leek enorm verlegen en klampte zich verder nerveus vast aan het tasje met boterhammen.

‘Zit je graag in de tuin Theo?’

‘Ja mevrouw’

‘Wij hebben een grote tuin. Dat zal je wel leuk vinden’

‘Ja mevrouw’

Hij is best lief. Een grote man die wat verdwaasd rondkijkt en altijd een glimlach met zich meedraagt. Je zag uiteraard wel dat hij niet echt aanwezig was en hij kijkt ook nooit recht in je ogen maar hij is ontzettend beleefd. Julienne had hem goed opgevoed.

Thuis aangekomen bleef Theo eerst nog wat onwennig in de gang staan maar na een limonade was hij op zijn gemak. Het was gelukkig mooi weer en al snel verkende hij de tuin. Ik liet hem zijn gangetje gaan en zou af en toe kijken of alles in orde was zodanig kon ik me met de schoonmaak bezighouden. Alles leek vlot te verlopen maar toen ik even vergat te kijken zag ik hem niet meer. Ik haastte me ongerust de tuin in en vond hem onder een van onze bomen. Hij had zitten graven en had zich ontzettend vuil gemaakt. Grond en zand in zijn haar en kleren, de nette kleren die Julienne hem speciaal voor deze dag had aangetrokken. Het was niet om aan te zien.

Zo kon hij niet terug naar huis. Ik nam hem mee naar de badkamer waar hij wat verslagen stond te ...