1. Gehandicapt


    Datum: 7-3-2018, Categorieën: Waargebeurde Verhalen, Auteur: Asfaltlegger, Bron: Gertibaldi

    ... rot en kon mijn ogen haast niet geloven toen ik zekere avond op het terras van mijn stamkroeg zat en haar aan de overkant van de straat zag passeren. Linda zat in een rolstoel en werd voort geduwd door een oudere kokette dame.
    
    Als de zon schijnt moet je ervan profiteren en dat deed ik. Bijna elke avond pikte ik na mijn werk een terrasje mee in mijn favoriete stamkroeg. Zekere avond klonk het als muziek in mijn oren “ hey die Rob …. lang geleden … wat zie je er goed uit … mag ik erbij komen “. Ik zat zo geboeid in de krant te lezen dat ik toch wel eventjes schrok. Linda trok de stoel aan de andere zijde van het tafeltje weg en rolde haar stoel in de plaats. Een gin tonic wilde ze graag drinken en nadat de cafébaas die had gebracht en zich terug naar binnen had begeven zei ik “ wat een verrassing Linda …. je bent nog altijd even mooi “. Hoewel ze een litteken had op haar wang zag ze er in mijn ogen nog steeds uit als de prinses van mijn jeugdjaren. Blonde krullende haren tot op haar schouders en grijsblauwe amandelogen.
    
    Mijn ogen werden naar de gleuf tussen haar goddelijke borsten getrokken. Enkele knoopjes van haar lichtblauwe blouse had ze open gelaten zodat een deel van haar borstvlees te zien was. Ook viel het me op dat ondanks dat ze een beha droeg er zich twee flinke toppen aftekenden in de blouse.
    
    Ik durfde haar niet te vragen wat er gebeurd was in Frankrijk maar Linda begon er zelf over. Het ongeval had nooit mogen voorvallen. Maarten was altijd uiterst ...
    ... voorzichtig als hij met de motor reed maar dat het achterwiel van zijn zware motor zou loskomen kon hij onmogelijk voorzien. De motor was gaan slingeren en van de baan geraakt. Hij had nochtans voor ze vertrokken zijn machine voor een onderhoud binnen gedaan. Zijn schuld niet en ze verweet hem nog steeds niets.
    
    Een half jaar lang had Linda in Frankrijk in het ziekenhuis gelegen na een operatie aan haar rug voor ze terug naar Antwerpen werd gebracht en daar nog eens bijna een half jaar revalidatie had moeten ondergaan.
    
    Haar benen waren voor haar verdere leven verlamd maar ze was blij dat ze nog leefde. De vrolijkheid was haar niet weggevallen ondanks haar handicap. Ze genoot elk moment van het leven in goede en minder goede dagen zei ze.
    
    Nadat ze haar derde gin tonic ophad vroeg ze of ik haar naar huis wilde duwen. Ik rekende af en met alle plezier bracht ik haar thuis. Aan de voordeur nam ze afscheid. Ik bukte me om een zoen op haar wang te geven maar ze draaide haar hoofd vliegensvlug en drukte haar lippen op de mijne. Linda stak een sleutel in het kastje naast de garagepoort en deze ging automatisch omhoog. Voor ze naar binnen rolde vroeg ze of ze me de volgende dag weer op het terras zou aantreffen.
    
    Meerdere dagen genoten we samen van de heerlijke warme avonden tot de zon onderging. Steeds meer voelde ik me tot die levenslustige vrouw aangetrokken.
    
    Onze gesprekken werden alsmaar diepzinniger. Op een avond nam het gesprek een heel andere wending “ je was zo'n lief ...
«1234...»