Merel - 6 - Sex Verhalen

Merel - 6

Op weg naar transitie

De weken vliegen voorbij, we zijn gelukkig samen. Eens in de week gaan we uit of uit eten, net waar we zin in hebben en we hebben regelmatig seks. Niet meer iedere dag, maar ja, dat komt ook door de medicatie. Het is ondertussen zover dat Merel geen erectie meer kan krijgen en de mood swings zijn er ook steeds vaker. Ze begint steeds meer op een vrouw te lijken die ook haar periodes heeft. Soms is dat even lastig en het levert ons ook weleens kleine ruzies op. Gelukkig weten we allebei waar het door komt en kunnen we erover praten.

Vandaag gaan we weer naar het AMC voor een evaluatie. Er worden diverse testjes gedaan en gesprekken gehouden. Twee uur zijn we bezig met wachten, gesprekken, tests en afspraken maken.

Als we eindelijk weer buiten staan zijn we blij. Alles verloopt volgens plan en als het zo door gaat is ze over twee weken aan de beurt voor de allesbeslissende operatie.

We besluiten uit eten te gaan ergens onderweg naar huis. Al met al is dat toch altijd weer een heel stuk rijden met de auto. Ergens bij Utrecht ga ik de weg af. Ik weet dat daar ergens, niet ver van de snelweg, een goed restaurant zit. Al snel heb ik het gevonden en parkeer de auto. We lopen naar binnen en er wordt ons een tafel gewezen.

“Meneer, mevrouw, kan ik u iets te drinken aanbieden?”

We bestellen allebei rode wijn en krijgen de kaart. Als we een keuze gemaakt hebben komt de ober meteen op ons af en neemt de bestelling op. We zitten niet veel later ...

... lekker te eten als er een man op ons afstapt. Hij kijkt Merel strak aan. “Ben jij niet Peter van Dam, dat mietje van het Utrechts lyceum?” Merel kijk hem woest aan. “Sodemieter op, eikel. Je hebt me al genoeg gekwetst toen ik daar op school zat!” Ze zegt het zo hard dat het hele restaurant mee kan genieten. De ober komt direct naar onze tafel toe en zonder ons iets te vragen werkt hij de man stilletjes de deur uit. Daarna komt hij weer naar onze tafel toe. “Is alles weer ok hier of kan ik nog iets voor jullie doen?” Ik zeg hem dat het wel weer goed is en hij verlaat onze tafel. Merel is door wat er gebeurd is helemaal klaar met eten, ook al heeft ze nog maar een paar happen op. Ze zit met tranen in haar ogen tegenoven me. Mijn eetlust is ook een stuk minder hierdoor. Ik pak haar hand vast en vraag of ze weg wil. “Eet jij nu maar gewoon je eten op, ik hoef niet meer.”

Ze klinkt boos, ik weet dat het niet op mij is, maar het doet me wel zeer. Schoorvoetend begin ik weer te eten, maar echt smaken doet het me niet meer. Ik roep de ober voor de rekening. Enigszins verbaasd loopt hij weg om de rekening te halen. Als hij even later terugkomt met de rekening maakt hij zijn excuses voor het voorval. Bij het afrekenen krijg ik een tegoedbon voor een maaltijd naar keuze. Ik bedank hem hartelijk en even later zitten we weer op de snelweg. Dan komt het hele verhaal eruit bij Merel. Deze gast had haar het leven zuur gemaakt op het atheneum met pesterijen, roddels en wat je maar kunt ...