Familie-vergadering, deel 2 - Sex Verhalen

Familie-vergadering, deel 2

Toen de koffie klaar was, hadden ze alle drie een minimum aan kleren aangetrokken: Kees een sportbroekje, een paar dunne sokken en slippers; Willy een short en het topje van haar bikini, en voor Sandra had ze een short uit haar kast gehaald, met de grootste beha, die ze had. Die was voor Sandra wel iets aan de kleine kant, maar daardoor werden haar borsten lekker opgedrukt, en dat stond bij haar chocoladebruine huidskleur bijzonder opwindend.

Omdat ze zich hadden voorgenomen het hele weekend van de sex te genieten, wisten ze ook dat ze niet te hard van stapel moesten lopen, anders zouden ze halverwege al zijn uitgeblust. Dus hadden ze samen besloten minstens een uur lang niet aan elkaar te komen. Daarom had Kees de krant gepakt om die te lezen, want door de week kreeg hij daar nauwelijks de kans voor. Op de advertentiepagina's zag hij een advertentie van een transportbedrijf staan, dat internationale chauffeurs zocht

"Hé Wil, bij Van der Beek vragen ze chauffeurs. Dat herinnert mij er aan, dat we volgens mij nog wel iemand op kantoor kunnen gebruiken. Heb je het daar al eens met pap over gehad?"

"Ja, van de week nog. Wij krijgen zo langzamerhand te veel auto's, die ik niet allemaal in mijn eentje kan plannen."

"Dat denk ik ook al een tijdje. En om te voorkomen dat we straks te veel wagens voor te weinig vrachten naar hetzelfde adres sturen . . ." beaamde hij.

". . . zou ik inderdaad wel hulp kunnen gebruiken." vulde ze glimlachend aan.

Zo zaten ze een ...

... tijdje over het werk te praten, en het viel Willy ineens op dat Sandra wat stil was. Ze keek naar haar vriendin, die met gebogen hoofd naar een tijdschrift zat te staren.

"Sandra, wat ben je stil. Is het zó boeiend?" glimlachte ze, maar toen haar vriendin haar aankeek, zag ze tot haar schrik dat die tranen in haar anders zo mooie ogen had.

"Lieve schat, wat is er?"" riep ze geschrokken, terwijl ze naast haar ging zitten en een arm om haar schouder sloeg. "Waarom zit je te huilen?"

"Ach, let er maar niet op. Het is niets." klonk het bedrukt, maar zo snel liet Willy zich niet afschepen.

"Onzin." zei ze beslist, "Als je zit te huilen, dan is daar een reden voor. Of mogen wij die niet weten? Even goede vrienden, hoor, dan gaat het ons niets aan."

"Nou ja, jullie hebben het over werk, want dat is normaal voor jullie; je weet niet beter, denk ik. Maar ik zou ook zo graag werk willen hebben, en ik kan het niet vinden." zei Sandra, met enige moeite haar snikken inhoudend.

"En zoek je al lang?" vroeg Willy zacht, de betraande wang van haar vriendin strelend.

"Al een hele tijd. En als ik niet snel iets vind, dan zal ik eerst mijn auto moeten verkopen."

Willy keek even naar haar broer, las in zijn ogen wat hij dacht en zei toen:

"Kom jij maar even met mij mee. We gaan even naar kantoor en dan zal ik bekijken of wij iets voor je hebben. Voordeel voor jou is ook nog, dat mijn broer je tenminste even met rust laat."

Sandra schoot in de lach, waarop Kees ...