De Gezusters Santegoed - 14 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 14

... hoorde van hem, dat hij nu al bijna uit de schulden is? Ik neem echt zijn petje voor hem af, want zoals hij nu leeft, dat zou ik niet kunnen volhouden.’

‘Het is behoorlijk spartaans, dat klopt. Maar Kurt houdt niet van halve maatregelen. En op het werk valt hij echt prima. Hij doet niet moeilijk, als de dag opeens wat langer duurt, en hij heeft goed contact met de klanten. En hij leert enorm snel, dat is ook een goede voorwaarde om het te gaan redden.’

‘Ja, gebrek aan inzet kun je hem niet aanrekenen. Ik vind hem werkelijk een prachtkerel. Ik snap niet, waarom de mensen hem zo aankijken. Alleen omdat hij in het verleden een misstap heeft begaan? Maar ik moet eerlijk zeggen, als jij hem niet had aanbevolen, dan denk ik niet, dat ik hem had opgenomen in de band.’

Ik lach. ‘Tja, maar ik kon Kurt al veel langer, dan jij. Ik schrok, de eerste keer, dat ik hem weer zag. Hij had zo’n ontzettend schuld op zijn gezicht. Het was me meteen overduidelijk, dat hij iets verkeerd heeft gedaan, maar er wel spijt van had. En dat was voor mij een reden hem gewoon, als vroeger, te vertrouwen. En meer had hij ook niet nodig. Soms zijn het de kleine dingen, die een grote verandering kunnen brengen.’

‘Nou, je hebt toch wel wat meer dan een paar kleine dingen voor hem gedaan, John. Wie zou nu een risico op zijn werk genomen hebben, om iemand met een strafblad aan een baan te helpen?’

‘Hmm, soms moet je ook een beetje risico durven nemen. En met Kurt had ik er het volste ...

... vertrouwen in, dat hij zich netjes zou gedragen.’

Gerard kijkt opeens langs me heen en zegt: ‘Nou, als we het toch over hem hebben, daar komt hij net aangereden!’

Kurt komt er op zijn fiets aangereden. En schijnbaar heeft hij me iets dringends mee te delen.

‘Hey, Kurt! Wat heb je een haast!’

‘Ach, John! Ik heb goed nieuws!’

Ik kijk verrast. ‘Wat is er dan?’

‘Nou, gisterenavond parkeerde ik mijn vrachtwagen en wilde de kantine inlopen, om een kop koffie te pakken, en toen vond ik een portefeuille op de binnen. Die bleek van mijnheer Letgens te zijn. Ik heb hem die meteen terug gebracht, en daar was hij heel blij mee. Hij wilde me wat geld geven om me te bedanken, maar dat wilde ik niet. Hij heeft me toen naar het station gebracht, zodat ik niet hoefde te lopen.

Maar vanmorgen belde hij me op. Maandagmorgen moet ik naar het kantoor komen, en dan krijg ik een contract voor een jaar, met een optie voor nog een jaar. En daarna zou ik al een vast contract kunnen krijgen! Is dat niet geweldig?’

Ik glimlach. ‘Nou, dan zal je het wel verdiend hebben! Gefeliciteerd! Dat is toch geweldig?’

‘Ja, maar zonder jou, zou ik die kans nooit hebben gekregen! Je weet niet, hoeveel dit voor me betekent! Ik ben nu bijna uit mijn schulden, en dan kan ik weer beginnen met leven. Een compleet nieuwe start! Maar ik heb nog meer goed nieuws. Ik kan nu ook een andere woning krijgen, die kan ik nu wel betalen. Dan kan ik weg uit dat klein hol. En je raadt nooit, waar ik dan ga ...