Rijexamen - Sex Verhalen

Rijexamen

... “Oké gewoon laten gaan, doen of er niets gebeurd is”. Daarom lachte ik maar zachtjes en bedankte hem. Het oliepijl checken ging verder goed en ik kon eindelijk in de auto plaatsnemen om te beginnen met het echte rijexamen.

Ik nam plaats in de auto, stelde alle spiegels goed af en startte de motor. “Nu kunnen we echt beginnen. Ben je nog een beetje zenuwachtig?” vroeg Wim terwijl hij een hand op mijn been legde. Ook dit vond ik echt apart maar ik dacht bij mezelf “Gewoon negeren”. Dus ik antwoordde nuchter “Valt mee, ik denk gewoon gezonde spanning” terwijl mijn hart echt in mijn keel klopte van de zenuwen. “Oké mooi! Dan mag je beginnen, dan mag je dit parkeerterrein afrijden en dan meteen naar links” zei hij vrolijk.

We waren nog geen 10 minuten onderweg of ik kreeg al mijn eerste ingreep. “Ho ho stop! Die auto en die fietser hebben beide voorrang” zei Wim. Ik baalde enorm van mezelf, hoe kon ik dat nou over het hoofd gezien hebben? “Onthoudt wat ik gezegd heb, gewoon rustig blijven. Deze ingreep betekent echt niet dat je gezakt bent, laat zien wat je kan” zei Wim kalm. Ik startte de motor weer, want die was ook afgeslagen, en vervolgde de rit. “Misschien helpt het als we gewoon een gezellig gesprek hebben. Kan je wat over jezelf vertellen?” vroeg Wim. “Eeuhm ja. Ik ben dus Jeroen, 19 jaar. Ik ben net begonnen aan mijn studie geneeskunde. En als hobby doe ik veel aan sport, zoals hardlopen en wielrennen” vertelde ik hem. “O wat leuk zeg, dus je wordt later arts!? ...

... Hier naar rechts en dan de snelweg op” zei hij opgewekt. “Ja dat is wel de bedoeling, maar ik weet nog niet waarin ik me ga specialiseren hoor”. “Super dankbaar werk lijkt me dat. En heb je nog een vriendin?” vroeg hij. “Nee ik heb geen vriendin”. “O nee? Een vriend dan?” zei Wim verbaasd. “Haha nee ook geen vriend” zei ik lacherig. “O daar snap ik nou niets van, je bent toch een leuke knappe jongeman. Ik zou het wel weten hoor” zei hij, terwijl hij weer zijn hand op mijn been legde maar nu iets dichter bij mijn kruis. Ik keek verbaasd naar zijn hand en toen voelde ik opeens de auto heel hard afremmen.

Ik had een tweede ingreep gekregen. “Kijk er is file! Waren we bijna tegen die auto geklapt” zei Wim ook een beetje geschokt. “Godver, waarom leg je jouw hand ook daar op mijn been! Ik werd er door afgeleid!” riep ik boos. “Rustig maar, ik wil ook graag dat jij gaat slagen vandaag. Blijf gewoon je best doen en dan komt het vast nog goed” zei Wim weer heel kalm. Hij negeerde totaal wat ik zei over zijn hand op mijn been. “Ga er maar bij de eerste afrit af” zei hij. Ik probeerde me weer rustig te maken en me te concentreren. We reden de snelweg af. “Bij het stoplicht naar rechts en dan het tweede kruispunt naar links en vervolgens de parkeerplaats op” zei Wim.

Even later reed ik de auto de parkeerplaats op. Het was een parkeerplaats aan de rand van een bos langs de snelweg. “Oké parkeer de auto hier maar even en zet de motor maar uit” zei Wim. “Ik heb het idee dat je nog ...