Rijexamen - Sex Verhalen

Rijexamen

Ik was weer eens bloednerveus, ik was namelijk voor de vierde keer op weg naar mijn rijexamen. Ik schaam me er best wel voor dat ik na drie keer nog steeds niet geslaagd ben. Maar ik ben elke keer zo zenuwachtig dat ik de ene domme fout na de andere maak. Maar dit keer moest het gaan lukken want ik had me opgegeven voor het faalangstexamen. Tijdens dit examen krijg je meer tijd en stellen ze je meer op je gemak. Zo hoop ik vandaag toch dat roze pasje te bemachtigen.

Samen liep ik met mijn rijinstructeur het CBR gebouw binnen. Terwijl we naar binnen liepen sprak hij me nog een beetje moed in “Als je gewoon zo goed rijdt als afgelopen lessen dan kan er echt niets fout gaan”. “Dankjewel” zei ik een beetje nors, omdat hij dat tot nu toe elke keer heeft gezegd en dat dat dus niet echt geholpen heeft. Ik meldde mij aan en ik kreeg een examinator toegewezen. “Hoi, ik ben Willem. Maar zeg maar gewoon Wim” zei hij toen we elkaar een hand gaven. “Hoi, ik ben Jeroen” zei ik. “Goed Jeroen, neem plaats dan gaan we even kort bespreken wat we vandaag gaan doen” zei Wim terwijl hij gebaarde naar de stoelen. Wim was een man van rond de 30, sportief gebouwd, hij had kort bruin haar met al hier en daar wat grijze haren. Daarnaast zag hij er erg vriendelijk uit en ik voelde me daardoor gelijk al iets meer op mijn gemak.

Wim vertelde mij wat het examen inhield. Zo vertelde hij mij dat het examen 80 minuten duurt in plaats van 55 minuten. Hij vertelde ook dat een ingreep in het begin niet ...

... meteen betekende dat ik gezakt was. Maar dat, als ik me zou herstellen voor de rest van de rit, ik dan alsnog geslaagd zou zijn. “Is het voor jou helemaal duidelijk nu?” vroeg Wim. “Ja hoor helemaal” antwoordde ik. “Oké laten we gaan! Jouw rijinstructeur gaat niet mee toch?” zei Wim. “Ja prima, ja die blijft gewoon hier” zei ik. “Haha aan je instructeur heb je ook niets hoor” grapte Wim, we moesten daar beide hard om lachen.

“Ik ga heel even langs de wc en dan neem ik gelijk wat doekjes mee. Want dan mag jij zo voor mij kijken of er nog genoeg olie in de auto zit” zei Wim terwijl hij richting het toilet liep. Toen hij terug was van het toilet liepen we samen naar de auto. “Oké stop maar even. Kan jij het kenteken opnoemen van die blauwe Ford vanaf hier?” vroeg Wim toen hij naar de auto wees. Ik las het kenteken hardop voor hem voor. “Prima, als we zo bij de auto zijn mag je gelijk laten zien hoe je het oliepijl checkt.” zei Wim. We liepen verder. Eenmaal bij de auto stapte ik in en ontgrendelde de motorkap. Vervolgens liep ik naar de motorkap en probeerde ik deze te openen. Ik wist dat er ergens een hendeltje zat maar ik kon het niet vinden. Ik voelde me alweer zenuwachtig worden.

Op dat moment kwam Wim heel dicht achter me staan en begeleidde mijn hand naar het hendeltje. “Niet zeggen dat ik je help hè” zei Wim zachtjes in mijn oor. Ik was heel even helemaal verstijfd, ik vroeg me zelf af “Gebeurde dit nou echt? Is dit normaal om te doen?”. Een ogenblik later dacht ik ...