-
Bakkersjongen - 15
Datum: 1-3-2018, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
15: Kwetsbaar Moment - De date met Tessa liet helemaal niet lang op zich wachten. Ik nam geduldig mijn tijd, en dacht haar ook die tijd te geven die ze nodig dacht te hebben, en zodoende was het Tessa zelf die met een voorstel kwam. Ze wilde voor het weekend wel naar Zeeland komen. Het aankomende weekend al. Nu was ze met de trein gekomen, en zoals dat hoort, nam ik haar mee uit in Goes, en gingen we daarna gewoon naar huis. Nu met de bus, niet op de fiets. Ik had haar wel verteld over de epische fietstocht met Manon achterop. Ik had bijna alles over Manon verteld van die twee dagen. Tessa wilde het nog weten. Ik wilde niets achterhouden. Iets met eerlijkheid, of zo. Wat dat betreft was er nog niet zoveel veranderd. We waren wel samen. Manon was, zover we weten, niet terug gegaan naar Jack. En wat ik begreep, wilde Tessa dat ook absoluut niet. Het klonk een beetje alsof we verder waren gegaan waar we eerder gestopt waren. Ik appte elke dag met Manon en wilde toch nog, of weer, actief in haar leven blijven. Maar vooral wilde ik haar in mijn leven hebben. Ik worstelde nog heel erg met wat ik wilde en mocht en kon verwachten van die twee meiden. - Ik had het er wel de hele tijd met Tessa over. We waren ergens wat gaan eten en hebben een hoop gewandeld en gepraat. En thuis liep ze mee langs de stallen en bleven we praten. Ook zij haalde nu herinneringen op. Dat vond ik fijn. Ik had steeds bewijzen nodig dat ik wat voor haar betekende. Niet alleen nu maar ook over de ...
... periode waarin ik haar had leren kennen en we samen woonden. Dat ze zich het een en andere herinnerde, lieve en fijne momenten, betekende heel veel voor me. Ik wilde haar ook zo graag weer zoenen. Lief en verlegen liep ze rond en keek ze naar de paarden en stak ze zo nu en dan een hand uit. Ze was veel voorzichtiger dan Manon. Je kon zien dat ze het toch een beetje eng vond. Het was aandoenlijk. Dan werd ik weer helemaal verliefd op haar. - ,,Zou je ook zoiets willen?’’ vroeg ze me fluisterend. Het was al donker en los van de geluiden van de dieren en het weinige licht waren we hier intiem samen. Dat voelde ze goed aan. Ik had er nooit zo over nagedacht. ,,Ik denk niet dat ik dat kan.’’ zei ik haar nuchter. ,,Er komt een hoop bij kijken.’’ stelde ik. Dat geloofde ze wel. Niet dat ik het niet zou kunnen. ,,Lijkt me echt heel leuk om zo te leven. Met dieren en dingen uitvinden om rond te blijven komen.’’ fantaseerde ze. Maar ze kende de werkelijkheid niet. Nu waren wij niet eens echte boeren, maar dit leven kon al hard zijn. Dat harde ging ik haar vanavond laten zien. En met een beetje geluk ook vanavond in bed… Nee, dat zat er nog niet in. Maar nu ze dit zo zei, nodigde ik haar wel uit om mijn schema te volgen. Die uitdaging wilde ze wel aan. Het was bijna tien uur, we konden op blijven tot twaalf, maar elke twee uur zou wel de wekker gaan. Ze wilde graag opblijven. Dat deden we dan ook. Ik had twee oude klapstoeltjes in de ruimte tussen de schapen en paardenstallen ...