A night at the opera - Sex Verhalen

A night at the opera

“Vooruit Lieve, de babysit is er al!” riep ik naar de (nog steeds) gesloten badkamerdeur, ter-wijl ik de trap afdenderde. Te laat, uiteraard. De kinderen hadden de deur al geopend, en om-stuwd door onze viertallige kroost maakte Marijke haar intrede. Marijke, de oudste dochter van één van onze vrienden, is de vaste huisbabysit. Voor de kinderen is dat telkens een feest. Ze mogen een video gaan huren, een zakje chips eten en cola drinken. Op die manier kunnen wij met een gerust gemoed vertrekken.

Vandaag stond er iets bijzonder op het programma. Enkele dagen geleden kwam mijn baas mijn kantoor binnen. Dat gebeurt wel vaker, want het zijne is slechts twee deuren verder. Na-dat ik wat uitleg had gegeven over het jongste project waaraan ik werkte, zei hij: “Ik dacht dat je wel van klassieke muziek houdt!” Dat is uiteraard een understatement. Ik werk meestal met klassieke muziek op de achtergrond. Nu wilde het toeval dat de hele grote bazen (die ik uiter-aard nooit te zien krijg) vonden dat er wat moest gedaan worden aan de public relations (het chemisch bedrijf waarvoor ik werk heeft niet zo'n beste reputatie). Zij besloten dus om spon-sor te worden van de nationale opera. Bijgevolg krijgt ons bedrijf van elke voorstelling een aantal kaarten. Die worden natuurlijk eerst gereserveerd voor de belangrijke klanten, maar nu en dan schiet er nog wat over voor het personeel. Omdat mijn liefde voor klassiek algemeen bekend is, was ik blijkbaar de eerste die hiervan kon profiteren. ...

... Natuurlijk waren het niet zo-maar parterre kaarten, waar het “plebs” zit. Neen meneer, ons bedrijf doet de dingen zoals het hoort. De kaarten die aan klanten en personeel aangeboden worden, zijn kaarten van een loge, met uitstekende akoestiek, en een uitmuntend zicht op het toneel. Je kan er in alle rust, samen met de andere nobele genodigden, genieten van een glas champagne, terwijl de hemelse me-lodieën tot je doordringen, op een manier waar geen enkele stereo-installatie aan kan tippen.

Terwijl ik Marijke toonde waar de chips en de cola lagen, ging de badkamerdeur eindelijk open. Lieve kwam naar buiten en ze zag er goed uit: nylons, een knielange rok en een nieuwe blouse. Eerlijk gezegd wierp ik slechts een kort blik op haar. Ik was te ongeduldig om te ver-trekken. Nadat we de kinderen goedenacht hadden gekust (wat weer eindeloos duurde), kon-den we eindelijk in de auto stappen.

Na en rustige rit arriveerden we nog ruim op tijd bij het operagebouw. Toen de portier onze kaarten zag, zei hij verbaasd: “De ambassadeursloge! Een ogenblik alstublieft.” Hij riep een ouvreuse, gaf haar wat instructies, en vervolgens werden we naar de loge gebracht. De juf-frouw zei dat bij de loge een fles champagne inbegrepen was, en dat die zodadelijk zou ge-bracht worden. Ze vertelde ook dat we tijdens de pauze, na het tweede bedrijf, verwacht wer-den in de VIP-bar. Wij waren de eersten, en dus installeerden we ons op de voorste rij. In de loge stonden een tiental zetels, met telkens lage ...