1. In Tijdelijke Dienst... - 8


    Datum: 10-2-2018, Categorieën: Werk Auteur: Tinar, Bron: Opwindend 

    ... vond ik een goed idee.

We belden aan en een mooie Française deed open. Gerard stelde zich aan haar voor als de directeur van Anton en mij als zijn vrouw. Ik liet niets merken, maar moest er inwendig wel een beetje om lachen.

Ze nodigde ons uit in de tuin en schonk wijn in. Het gesprek verliep prettig en na verloop van tijd vroeg ze of we het huis wilden bekijken.

Ze ging ons voor. Er waren een paar gastenkamers en toen zei ze: “Dit is mijn slaapkamer”. Gerard vroeg: “Bent u getrouwd?”

Dat was ze niet, maar ze woonde van tijd tot tijd samen.

Gerard vroeg of ze ook kamers voor ons had, dat was geen probleem.

Ik kon uiteraard bij Anton op de kamer en Gerard kreeg een kamer tegenover ons.

“Hij zal zo wel thuis komen. Dit zal voor hem een grote verrassing zijn”.

Na en tijdje hoorden we geluiden uit het huis komen en Anton kwam de tuin in. Hij schrok zich kapot, toen hij ons zag zitten. Hij probeerde verrast te doen en omhelsde mij. Maar het had ook een zekere afstand. Toen ook Céline opstond, om hem te begroeten, negeerde hij haar. Ze stond wat vreemd te kijken. Het scheen dat plotseling de waarheid tot haar doordrong.

Het werd ons allemaal in één ogenblik duidelijk wat er aan de aan de hand was. Anton bedroog niet alleen mij, maar ook Céline.

Ik voelde een woede in mij opkomen, maar toen ik de blik van Céline zag, sprak dat boekdelen.

Er was een zekere spanning ontstaan, maar voor de goede sfeer hielden we ons allemaal op de vlakte. Céline ...
    ... schonk nog maar een paar keer wijn in en verdween toen in de keuken om voor het eten te zorgen. Het moet gezegd worden, maar ze kookte heerlijk.

Gerard sprak met Anton af om morgen de zakelijke besprekingen te doen. Later op de avond gingen we naar onze kamers.

Anton en ik gingen naar de badkamer om ons even op te frissen voor de nacht.

Toen ik mijn tanden poetste, merkte ik dat de tandenborstel van Anton er niet was. Ik vroeg hem er naar en merkte dat hij schrok. Stamelend mompelde hij wat over “weggegooid en moet nog een nieuwe kopen”. Wel een beetje de omgekeerde volgorde volgens mij.

We stapten in bed, maar er was geen intimiteit. Ik wachtte tot hij sliep en glipte voorzichtig het bed uit. Ik sloeg een badjas om en vertrok heel stilletjes naar de tegenoverliggende kamer. Gerard was ook nog wakker en keek blij naar mij toen ik opeens naakt voor hem stond.

Ik kroop bij hem in bed en eenmaal daar, barstte ik in huilen uit. Gerard probeerde mij te troosten.

Was ik hiervoor ten gunste van Anton op mijn rug gaan liggen, was mijn eerste gedachte. Dit laatste kon ik Anton natuurlijk niet vertellen, maar hierdoor had hij wel zijn mooie baan gekregen.

Gerard was in staat mij weer enigszins rustig te krijgen. We bespraken de situatie en voor mij was ik er al uit. Een scheiding was voor mij de enigste optie. Ook na een kort contact met Anton de volgende dag bleek wel dat dit het einde was van ons huwelijk. Zijn lauwe houding thuis tegenover mij was nu wel ...
«123»