Het Weeshuis 1 - Sex Verhalen

Het Weeshuis 1

Vanaf de grotendeels onverharde weg was het voormalige weeshuis nauwelijks waarneembaar.

Als men echter door de poort naar binnen wandelde en door het ruime park dat het complex omsloot liep, kon men het uiteindelijk gezien.

Het gebouw had nog het meest weg van een enorm groot huis, omheind door een hoge muur.

Aan de voorkant, waar zich binnen de muren tevens de speelruimte bevond, kon men, op twee rijen van vijftien ramen zien. Een rij op de eerste verdieping, een op de tweede. Daarboven de oranje dakpannen van de immense zolder.

In het grote park rondom het voormalige weeshuis floten en kwetterden tientallen verschillende soorten vogels. Het glas glinsterde van de dauw.

Het geheel deed welhaast paradijselijk aan.

Het weeshuis zelf vloekte dan weer met het natuurschoon van haar omgeving. Het gebouw was opgetrokken in een enigszins sombere, bijna onheilspellende stijl. De gevel was overwoekerd door dikke ranken klimop en achter alle ramen leek het stoffig en donker.

Ik haalde het stoffige dagboek onder mijn arm vandaan en veegde het schoon.

Ik probeerde me voor te stellen hoe dit ooit een drukke, bedrijvige plek was geweest. Hoe er gordijnen hadden gehangen achter alle ramen en hoe het gehuild van spelende kinderen en

vanachter de muren had geklonken.

Het was moeilijk in te beelden.

Ik hield het dagboek, dat ik enige tijd geleden in een schuurtje van het weeshuis had gevonden, voor me uit en sloeg het open.

De bladzijden voelden ...

... breekbaar en waren vergeeld. De inkt was echter nog duidelijk leesbaar.

Ik sloot mijn ogen en probeerde terug te gaan in de tijd.

Ik opende ze weer en begon te lezen.

- Zaterdag 24 mei 1860 -

Lief dagboek,

Het is zaterdag en de week is bijna ten einde. Toch hebben we nu al te horen gekregen dat we dit weekeinde geen vrij zullen krijgen. De hele zaterdag krijgen we les en zondag hebben we catechesaties. De nonnen vertelden me dat er geen rekening zal worden gehouden met mijn verjaardag. Zondag wordt ik namelijk zestien.

Ik keek even op van het oude dagboek. Staarde even om me heen, en vervolgens richting het oude weeshuis. Achter één van de ramen op de tweede verdieping, net onder waar de zolder begon, zag ik nog een oud, geel gordijntje hangen.

Ik liet mijn blik weer even over de vergeelde bladzijde gaan; keek weer even naar het raam enkele tientallen meters verderop.

Ik begon weer langzaam te lezen.

In gedachten zag ik een jong meisje op haar bed achter het raam zitten.

De letters vormden weer woorden, de woorden zinnen en langzaam maar zeker nam het relaas in het dagboek mijn fantasie bij de hand en dwaalden mijn gedachten af naar die voorjaarsdag in 1860…

In gedachten stond ik in het slaapzaaltje waarvan ik eerder het raam van buiten had gezien.

Op bed zat een meisje. Het was een jonge tiener, inderdaad zo ongeveer zestien jaar.

De kamer was niet groot. Er pasten precies drie bedden in, met enkele grijze kasten, waar vermoedelijk kleding in ...