Supermarkt - Sex Verhalen

Supermarkt

Bijna elke dag zie ik hem voorbij mijn appartement lopen. Ik weet niet waarnaar hij op weg is. Hij loopt met zijn hoofd naar beneden. Hij kijkt nooit om zich heen. Zijn gezicht staat niet vrolijk. Een beetje triest zelfs. Misschien moet ik hem een keer vragen hoe het met hem gaat. Uitnodigen voor een kopje thee. Hij woont zeker in de buurt. Soms zie ik hem bij de supermarkt aan de andere kant van de wijk. Dat ik hem maanden niet heb gezien, realiseer ik me pas als ik achter hem sta in de rij bij de kassa. Hij heeft zijn winkelmandje vol. Ik alleen een pak melk. Hij kijkt om en gebaart me dat ik voor mag gaan. 'Is niet nodig,' verzeker ik hem. 'Jij hebt ook niet veel.' Nu zie ik dat op zijn sombere gezicht ook een vriendelijke glimlach kan verschijnen. Als hij zijn boodschappen inpakt, reken ik mijn melk af. Samen lopen we naar buiten. 'Je woont in deze buurt?,' vraag ik hem, terwijl ik het antwoord al weet. 'Ik zie je vaak bij mijn flat voorbij lopen,' Hij antwoord bevestigend met korte ja. Meteen voegt hij er aan toe dat zijn Nederlands niet al te best is. 'I prefer English, if you don’t mind.' 'I didn’t see you for a while.' Het is niet écht een vraag. Hij vertelt dat hij bij zijn familie op bezoek is geweest. 'I am from Sierra Leone.' Terwijl we samen oplopen, praten we geanimeerd verder. Hij over zijn geboorteland en ik over mijn reis door Mali. Geïnteresseerd vraagt hij me hoe ik Afrika vond. In geuren en kleuren vertel ik over het West-Afrikaanse land. Hoe geweldig de ...

... atmosfeer, het klimaat en de vriendelijke mensen. De armoede die ik heb gezien. Maar ook over de gastvrijheid die je overal tegenkomt. Ik vertel hem over de leuke ontmoetingen en de knappe mensen. 'Particularly the handsome and charming men,' voeg ik er aan toe om hem te testen. Hij is eerst een tijdje stil en hij vraag dan: 'You like men?' Ik zet mijn versierpoging door: 'Yes, but only if their as goodlooking and friendly as you are.' Hij kijkt ernstig: 'Never been with a man, so I really don’t know.' 'If you don’t try, you never know,' Ik kijk hem aan, maar hij wendt zijn hoofd af. 'This is my house,' zegt hij als hij zijn sleutels pakt. We zijn in een straat niet ver verwijderd van mijn flat. 'I live in the appartmentbuilding overthere, come over if you like, we can have a coffee, tea or something else together, talk about things.' Ik geef hem mijn adreskaartje en zeg hem dat hij altijd mag bellen of een berichtje sturen. 'Nice, my name is Lamine,' Hij geeft me een hand, glimlacht en verdwijnt in zijn huis.

Met Lamine in mijn gedachten loop ik naar mijn appartement. Tevreden terugkijkend naar onze eerste ontmoeting. Ondertussen vraag ik me af of hij gebruik gaat maken van mijn uitnodiging. Als freelancer werk ik meestal thuis. Mijn laptop is alles wat ik nodig heb. Ik ben druk bezig als ik na een week een berichtje krijg. Een onbekend nummer. 'I need to talk, Lamine,' lees ik. Ik schrijf hem terug dat ik thuis ben, dat hij weet waar ik woon en voeg mijn huisnummer toe. ...