Gevangenis Deel 2 - Sex Verhalen

Gevangenis Deel 2

Gevangenis deel 2

Na een onrustige nacht werd ik wakker door het open en dicht slaan van de deuren. Een zoemer ging af en via een microfoon werd ons medegedeeld dat alle gevangen over anderhalf uur naar de ontbijtzaal konden. Bij het opstaan voelde mijn lichaam plakkerig aan, was vies van mezelf toen ik me herinnerde wat er de dag van te voren was gebeurd. Mijn deur werd geopend, een cipier kwam binnenlopen en zei: ' Susan je advocaat komt je bezoeken'.

' Dank je wel', was mijn korte antwoord.

' Zo meteen komt een collega je halen voor een douche beurt, je kent de regels je hebt vijf minuten', en hij was weer verdwenen.

Mijn advocaat was vroeger aangesteld door mijn vader, hij had veel zaken voor mijn vader gedaan die ook meestal goed afliepen, in het voordeel van mijn vader. Hij wist dat mijn ouders waren overleden, maar tijdens de begrafenis had hij me gecondoleerd en laten weten als ik hem nodig zou hebben hem kon bellen. Hij was midden in de vijftig en zijn haren waren al grijzende.

Een cipier stond voor de deuropening en zei: ' Het is tijd voor je douche te nemen, en daarna breng ik je naar de ontbijtzaal'. Meteen stond ik helemaal recht en volgde de cipier naar de douchecabines. Hij stopte en maakte een kast open en duwde me een zakje in mijn handen. Hij sloot de kast weer af en vervolgde onze weg naar de douchecabines. Onder het lopen inspecteerde ik het zakje en zag dat er douche spullen in zaten van een onbekend merk. Een maal bij de douchecabines ...

... bleef de cipier staan bij de deuropening, terwijl ik naar binnen liep. Snel ontdeed ik me van mijn kleren, tenslotte had ik maar vijf minuten om een douche te nemen. Het was heerlijk om het water over mijn lichaam te voelen stromen en voelde me weer heerlijk schoon en fris. Met een groot vel papier dat moest dienen als een handdoek moest ik me afdrogen zo goed als het kon, veel vocht nam het niet. Na me weer aangekleed te hebben, volgde ik de cipier, die me naar de ontbijtzaal bracht.

Toen ik in de deuropening stond, zag ik alle ogen draaien van de medegevangene en bekeken me van top tot teen. De cipier gaf me een duwtje in de rug, zo maakte hij me erop attent dat ik mijn ontbijt moest gaan pakken. Het was een grote zaal en had geen idee hoeveel gevangenen er zaten. Onder het lopen pakte ik een dienblad maar alle ogen bleven me volgen, ik voelde ze gewoon branden op mijn rug. Toen ik mijn dienblad had gevuld zocht ik naar een plaats, maar tot mij geluk zag ik een tafel leeg staan, liep er naar toe en nam plaats. Terwijl ik mijn brood smeerde, zag ik andere medegevangene aanschuiven bij mijn tafeltje. Het smeerde gewoon mijn brood verder en deed er beleg op, nam een hap van mijn brood, en bleef rustig afwachten wat er verder ging gebeuren. De vrouw die recht tegenover me zat verbrak de stilte.

'Hoi ik ben Agnes en de andere dames zijn mijn vriendinnen, mag ik weten wat jouw naam is' ?

'Ik ben Susan, en hoop dat mijn advocaat me snel hierbuiten krijgt'.

Agnes en de ...