Mini - 97 - Sex Verhalen

Mini - 97

... alles, grinniken. Allard maar eens bellen…

“Hé Allard, Kees Jonkman hier. Hoe is het?” Een grom klonk van de andere kant. “Kees het is momenteel een beetje penibel. De Maleisers willen…” “een derde 25mm op hun scheepjes. Ik heb de mailtrail gelezen, inclusief de laatste mail van jullie technisch directeur. Klare taal.”

“Ja, dat klopt. De heren in het verre oosten willen duidelijk voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. En mijn voorganger heeft alleen maar lopen buigen als een knipmes: “Natuurlijk heren, dat kan, ja hoor geen probleem, Nee, Damen kan dat fiksen voor jullie…’ en vervolgens kregen wij als ontwerpers de shit: ‘regel het!’ De Maleisiers waren nogal ontdaan dat er vanaf drie weken geleden hele andere geluiden uit Gorinchem kwamen!”

Ik lachte. “Ja, ik las het. Maar nu? Jullie technisch directeur heeft een ultimatum gesteld: take it or leave it.” “Ja, dat klopt. We wachten nog op antwoord. Als ze het niet willen, gaat de reis richting Maleisië niet door, Kees.” Ik haalde mijn schouders op. “Tja, dan moet ik je ergens anders op een biertje trakteren, makker. Komen jullie hierdoor in de problemen?”

Allard lachte. “Welnee. We stikken momenteel in de orders. Offshore vessels, patrouilleboten, slepers… Werk zat. Sterker nog: als deze order niét doorgaat, hebben we ruimte voor andere orders die nu nog ‘on hold’ staan. Dus nee: Damen gaat hier niet failliet aan. En de rekening van jouw uren en die van je piraten wordt netjes betaald, don’t worry.” “Mooi ...

... man. Laat die lui dan lekker in hun sop gaarkoken met hun proppeschieters…”

Allard grinnikte. “Ja. En dan nu het goeie nieuws, makker: Jouw baas en de mijne hebben eergisteren een overeenkomst gesloten voor nadere samenwerking. Dát is wel een tastbaar resultaat van dit project en daar ben ik hartstikke blij mee. Want ik denk dat ik wel kan raden wie er zeer intensief met ons gaan samenwerken: ene Jonkman met z’n team.” "Nou, dan heeft jullie technisch directeur tóch stiekem z’n zin… Kan ik bij Theo alsnog die opslag vragen.”

Allard hoestte. “Sorry, ik loop even naar buiten… Even wachten Kees.” Het was even stil en toen was hij er weer. “Zo, dit is even vertrouwelijk: de voormalig projectleider patrouilleschepen Maleisië is gisteren met een enorme zwieper de laan uit gestuurd. Om twee redenen: hij heeft bij die hele patrouilleschepen-ellende de belangen van Damen geschaad door steeds maar toe te geven aan de eisen van Maleisië en de tweede reden is dat drie vrouwelijke collega’s aangifte tegen hem hebben gedaan van aanranding.”

Ik floot. “Zóóó… Het eerste had ik tussen de regels door al gelezen, het tweede is nieuw voor me.” “Dat zal best. Maar als je het Gorkumse suffertje erop na slaat, zie je vandaag een kort berichtje staan. Een van de dames was stagiaire, een meisje van nét 20, en die heeft de hele zaak aangezwengeld. Heel moedig van haar om haar stage-begeleider aan te geven. Daarna kwamen twee andere dames ook naar voren. Meneer hangt, want er is nogal veel ...