Mini - 97 - Sex Verhalen

Mini - 97

... “We gaan het gewoon proberen. Eens kijken of ik jouw mooie vlecht kan benaderen.”

Eenmaal afgedroogd gingen we ontbijten in badjas. “Zo’n vrijpartij kost best wel tijd, dame. Het is bijna tien uur. Wat gaan we vandaag doen?” Ze keek nadenkend. “Er moeten boodschappen gedaan worden, het huis moet even opgeruimd worden, ik wil nog even de mail van DT checken…” “Da’s wel een goed idee. En we moeten een paar wasjes draaien. Alle vakantiewas wegwerken.”

Na het eten ging Joline op de kruk voor haar spiegel zitten. “Zo. Laat maar eens zien wat je aan vlechten heeft geleerd op de basisschool, jongetje Jonkman. Ik zal eerst m’n haren kammen en in vieren delen, dan mag jij vlechten.” Even later had ik vier dikke strengen haar in handen en met enige aanwijzing van Joline had ze tien minuten later weer haar mooie, dikke vlecht. Ze inspecteerde het resultaat. “Da’s netjes, Kees. Mag je vaker doen. Alleen… Ik doe het in m’n eentje een stuk sneller!” Ze lachte me in de spiegel uit. “Lieve schat, natuurlijk kon ik het sneller. Waarschijnlijk binnen één minuut. Maar ik vond het heerlijk romantisch om te doen…”

Joline draaide zich om en pakte mijn neus beet. “Ik voel hier iets groeien, Kees.” Ik schudde mijn hoofd. “Nee schat. Dat groeiende lichaamsdeel zin een stuk lager.” Ze zuchtte diep. “Mánnen!” We kleedden ons aan en gingen eerst boodschappen doen. “Voor het hele weekend, Kees. Ik heb geen zin om zaterdag wéér naar de winkels te gaan.” Kortom: om twaalf uur kwamen we bepakt en ...

... bezakt thuis. “Zó… Héhé. Een pakezel is er niks bij”, zei ik, toen we de deur binnen gingen. “Klopt”, zei Joline droog. “Ik het pak, jij de ezel.” Ze zette haar deel van de boodschappen in de keuken. Zodra ze haar handen leeg had, greep ik haar vast en kietelde haar hevig. “Nee!!! Kees, láát dat!” Ze sloeg op mijn borst en probeerde los te komen. “Wie was hier de ezel, meisje Boogers?” “JIJ! En niemand anders, rotzak! Beul! Sadist! Laat me los!” Haar ogen spuwden vuur. “O, wat zie je er weer heerlijk opwindend uit… Met die woedende ogen… Sexy hoor…”

Ik trok haar tegen me aan. Ïk ga je niet zoenen, anders bijt je weer…” Haar weerstand nam langzaam af en hijgend leunde ze tegen me aan. “Je bent een bruut. Ik ga klagen bij je moeder.” “Doe maar. Weet je wat ze dan zal zeggen? “Eigen schuld, meisje. Succes ermee.” Ze zuchtte weer. “Ik merk het al. Enige vorm vorm van empatisch vermogen zit niet in de genen van de Jonkman-clan.” Ik pakte haar hoofd en kuste haar langzaam. “Klopt. Maar daarentegen: erotisch zijn we best wel goed… En durf dat eens te ontkennen!” Ik keek in twee, nu lachende ogen. “Je bent aardig bezig… Maar er is nog ruimte voor verbetering. Dat is er altijd. Tot aan de Bingo. En maak nu maar eens koffie voor je freule. Cappuchino graag. We hebben weer genoeg melk in huis.”

We namen er meteen een boterham bij als kleine lunch. Na het eten verdeelden we het werk: ik ging de was in de machine stoppen en daarna stofzuigen, Joline ging achter de computer de DT-mail ...