1. Bakkersjongen - 18


    Datum: 13-8-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... bepaald opzicht het zelfde voor ogen hadden. Ook Tessa verlangde naar meer intimiteit. Gelukkig wel. Maar ze wilde haar tijd nemen, dat wat ik volkomen begreep. Ik was al blij dat ze me iets tegemoet zou komen. Naar Manon was ze ook openhartig geweest. Manon vond mij nog steeds leuk. Dat vond ik nog steeds leuk. Maar dat mocht even niet tellen. Het werd niet zozeer in specifieke woorden gezegd, maar zoals ik het opvatte, en dat kon ook aan mij liggen, moesten eerst ik en Tessa onze problemen oplossen en konden we daarna Manon er weer bij betrekken, op wat voor manier dan ook.
    
    ,,Eerst ons, dan zien we wel.’’ waren haar eigenlijke woorden, die ik vrij voor interpretatie opvatte, en dat dus ook deed. Ik hield de droom zo nog even in leven. Maar ik had ook begrepen dat Tessa dit ook aan Manon had medegedeeld. Even alles op een laag pitje. Ik was überhaupt al verbaast dat het nog steeds speelde, en vond het helemaal prima. Manon had gezegd van me te houden. Daar geloofde ik al een geruime tijd niet zo veel meer van. Al had ze wel laten zien dat ze me nog leuk vond, in de tussentijd en zo ook nu weer, als ik Tessa moest geloven. Ik deed echter alsof het me niets deed. Volgens afspraak. Ze was hier ook niet voor mij. De twee hadden de hele dag samen opgetrokken, en zouden vanavond naar de bios gaan en dan gaat Manon gewoon weer richting huis. Volgens afspraak…
    
    -
    
    De dames hadden al wat gegeten, en ik at snel even wat in de keuken en hoorde vanaf daar de twee meiden met ...
    ... elkaar kletsen. Ik kon uren naar ze luisteren. Het maakte me niet uit waar ze het over hadden. Ik vond het betoverend om bij ze in de buurt te zijn en hun stemmen aan te horen. Ik zag ze voor me, hoe ze daar gewoon zaten en mooi waren, en dan voelde ik me echt gelukkig. Ik werd er blij van. Ze kwamen nog wel even afscheid nemen en toen stelde ik voor met ze mee te lopen. Nog even een frisse neus halen. En zo kon ik nog even bij ze zijn. Op de een of andere positieve manier deed ik er verder niet toe. Zoals het hoorde. Ik volgde de twee en van achteren had ik misschien wel het beste zicht op de twee slanke lichamen. De gene in de lange rode jas trok wel iets meer mijn aandacht. Daar kwam nog eens bij dat die ook iets meer omkeek of ik er nog wel was, en die keer dat ze me op heterdaad betrapte naar haar achterste te kijken, beantwoordde ze die blik met een veelbelovende glimlach. En dan werd ik alleen maar gelukkiger. Ik zag het helemaal zitten. Al vond ik wel dat ik misschien wat haast moest maken met Tessa. Het leek wel alsof Manon het toetje was en dat ik eerst langs Tessa moest. Dat klonk toch wat minder positief, met name richting Tessa. Maar altijd als Manon er was, leek Tessa opeens niet zo bijzonder meer te zijn. Dat vond ik verschrikkelijk wrang. Het kwam door de manier waarop Manon zich naar me gedroeg en hoe ze naar me keek. Dan wist ik dat ze me wilde. En dat gaf een fijn gevoel. Iets wat ik bij Tessa overduidelijk minder had, misschien wel niet. Ik bedacht me dan ook ...
«1234...7»