Een ongestoord plekje (3) - Sex Verhalen

Een ongestoord plekje (3)

... wist hoe het zat was ze al binnen. Ik wist niet wat ik moest doen. Buurvrouw was nog niet zo lang mijn buurvrouw. We hadden wel kennis gemaakt, maar verder wist ik niet zo goed wie ze was. Ze moet ook kinderen hebben, had ik wel begrepen, maar kennelijk geen man, althans die nu niet thuis is. Nu ze toch binnen was, nodigde ik haar maar uit om de kamer in te gaan. "Mevrouw , gaat u zitten". Wat zal ik zeggen...? Het sfeertje van zonet was behoorlijk verpest. Zou ze het in de gaten hebben?

Ze verontschuldigde zich nogmaals, maar haar dochter was bezig met computeren en ineens geen contact. Wat ze ook probeerden, geen verbinding, geen netwerk. Wist ik misschien hoe het werkte? Nou, eerlijk gezegd, ben ik een digibeet en in mijn werk hebben wij daar de technische lui voor. Dus ik vrees dat ik haar niet verder kan helpen. Eerst maar even rustig aan.

"Mevrouw, zeg ik, we gaan even rustig zitten en dan hoor ik wat er aan de hand is." ik begreep wel dat dit niet haar bedoeling was, ze wilde snel weer terug naar haar dochter, want die zat ongeduldig te wachten. "André jongen", dacht ik "goede raad is duur, wat ga ik doen?"

'Mevrouw, "zei ik en meteen: "geen mevrouw hoor, ik ben Stella, geen u, maar jij asjeblieft". Nou o .k. dan. "Ik ben André."

"Ja ziet u, wij komen uit Zuid-Afrika, mijn man zit daar nog, heeft daar een project, maar we wonen voortaan in Nederland. Mijn man is altijd onderweg, hij heeft een belangrijke ingenieursfunctie en soms weet ik echt niet ...

... waar hij zit" Wat moest ik hier op antwoorden, dus ik keek haar maar aan. "Nou, kijk, het komt er op neer, dat ik hem al maanden niet heb gezien."

Wat moet ik hiermee, dacht ik, het zal allemaal zo zijn, so what?

"Maar als u, ik bedoel als jij André, misschien even kunt meekomen om even een kijkje te nemen naar de pc?"

O.k. dacht ik toen, vooruit, eventjes kijken kan geen kwaad. Dus ik wilde al gaan staan, maar toen zagen we allebei dat de olie er nog stond en een scheermesje lang nog op tafel. Ik kreeg een enorm rode kleur. Had het gewoon niet gezien. Waarom je trouwens druk maken, ik woon hier tenslotte en het is mijn huis. Mevrouw keek trouwens nu ineens met een heel andere blik, een blik die ik niet bij haar verwacht had. Ze keek heel verrast, steels misschien naar wat daar nog op tafel stond en vervolgens keek ze tikkeltje ondeugend naar mij, ik moest er volgens mij heel even van blozen en zei eerst niets. "Zullen we gaan?", zei ik in een poging om de stilte te doorbreken. "Ja, ja" zei ze, en meer niet, maar hoe ze dat zei, dat sprak ineens een totaal andere taal. "Ïk heb je misschien wel heel erg gestoord in een opwindend ritueel?" zei ze er vlak overheen. Buurvrouw was kennelijk niet dat buurvrouwtje dat je eerst zou denken, ze wist hoe de wereld in elkaar stak. "Maar Stella, moeten we niet naar je dochter?"

"Nee joh, ik app haar wel even dat ze eerst wel even iets anders kan doen, want dat ik nog even nader kennis moet maken met de buurman en dat we dan ...