Een Kus Voor Altijd! - 1 - Sex Verhalen

Een Kus Voor Altijd! - 1

Hier is dan eindelijk het lang verwachte vervolg van Noors verhaal. Dit is een zeer lang verhaal en ik heb er dan ook voor gekozen om het in 2 delen te plaatsen. Deel 2 zal een paar dagen later online komen maar het hele verhaal is af dus geen weken wachten voor het vervolg er is!

Is dit de eerste keer dat je een verhaal van Noor en Silvy leest, dan wil ik je zeer sterk aanraden om de vorige delen ook te lezen want dit verhaal sluit daar volledig bij aan. Het is een echt vervolg op het vorige en je gaat als lezer veel dingen niet kunnen volgen zonder wat voorkennis. Alle verhalen staan in chronologische volgorde, dus begin bij het oudste verhaal eerst als je de hele tocht van Noor wil volgen!

En dan nu veel leesplezier lieve schatten!

De regen viel met bakken uit de hemel en maakte de avondfile nog een stuk langer. Op een slakkengangetje reed ik door de natte, grauwe stad tot ik de parkeergarage inreed onder mijn appartementsblok. Even bleef ik zitten toen de auto geparkeerd was, geen zin om ook nog maar één stap te verzetten, maar na een diepe zucht liep ik dan toch maar naar de lift. Een irritant muziekje klonk uit de versleten luidspreker terwijl we naar de tiende verdieping stegen. Ik hoorde het amper, mijn gedachten totaal ergens anders. Als een slaapwandelaar liep ik naar mijn appartement en stak de sleutel in het slot. Aan de andere kant van de deur zat Milo klagend te miauwen terwijl ik het slot open draaide en binnen stapte.. “Jaja, ik ben er….” mompelde ik ...

... en deed de deur weer dicht achter me. Sleutels aan het haakje, mijn natte jas aan de kapstok en die pijnlijke pumps uit. Met Milo tussen mijn benen liep ik naar de woonkamer en liet me in de zetel neerploffen. Het was vreselijke dag geweest! De meeting was totaal mis gelopen, mijn baas had mij van heel de fiasco de schuld gegeven en als ‘prachtige afsluiter’ van de dag was mijn auto ook nog stil gevallen. Een uur had ik staan wachten tot de pechdienst mij was komen helpen. Gelukkig was het allemaal snel verholpen, maar ik was veel later thuis dan anders en voelde me gewoonweg rot! Milo kroop bij me op de zetel en liet zich gewillig strelen tot ik me weer wat beter voelde. Dan sprong hij uit de zetel, keek me vragend aan en liep naar de keuken waar zijn etensbakje stond. Hij ging mooi naast zijn bakje zitten, staart rond zijn pootjes gekruld en zijn kopje een beetje scheef als wou hij zeggen “Hé baasje, ik heb honger hoor!”

Ik zuchtte even maar kwam dan toch uit de zetel en liep samen met Milo naar de kast waar ik zijn eten bewaarde. Een paar minuten later schrokte Milo zijn brokjes naar binnen alsof hij nooit meer iets zou krijgen. Voor mezelf haalde ik het restje pasta van gisteren uit de koelkast, zette het in de microgolf en liep naar de badkamer terwijl het warmde.

Het strakke mantelpakje verdween in de wasmand en ik nam de grote slobbertrui van het haakje achter de deur. De trui was versleten, had geen herkenbare vorm of kleur meer en toch kon ik hem niet wegdoen. ...