Een Meester Om Te Dienen - 8 - Sex Verhalen

Een Meester Om Te Dienen - 8

... gelden. De vrijblijvendheid voor jou is nu voorbij.” Karin leefde op.

“O, Martin… dank je… ik… ja, regels… goed. Graag…” Karin hoorde zichzelf praten en geloofde zichzelf nauwelijks.

“Voortaan ben jij slavin karin. Als je over jezelf spreekt heb je het over ‘deze slavin’. Als je bij mij in huis bent, ben je naakt, tenzij ik dat anders wens. Roep ik je bij me, dan meld je je met je handen op je rug en hoofd gebogen. Is dat duidelijk slavin karin?” Karin knikte deemoedig: “Ja Martin, ja…”

“ik ben vanaf nu Meester voor je. Als je je naam ergens schrijven moet, dan doe je dat waar dan ook met kleine letters. Je bent ten slotte niets.” Karin knikte wederom. Martin boog voorover, Kay moest zijn uiterste best doen om Martin’s pik in zijn mond te kunnen houden, en pakte van onder tafel vier lederen pols of enkelboeien. Hij gooide ze naar Karin toe.

“Doe deze om.” Karin liet zich op de grond zakken en pakte de boeien. Ze zag meteen dat de boeien niet konden worden opengemaakt als ze eenmaal dicht zaten. Ze huiverde even, maar ...

... meteen gaf het haar een vreemd gevoel van geborgenheid. De boeien verbonden haar op een of andere manier aan Martin. Karin klinkte de lederen riemen om haar polsen en enkels.

“Goed zo. Brave slavin.” Martin keek goedkeurend.

“Ik reken erop dat je je fout goed zult maken. Je kunt nu naar huis gaan.” Verder zei Martin niets. Karin stond op, voelde nog een klodder zaad uit haar vagina komen, die langs haar dijbeen omlaag liep. Ze pakte haar lange jas van de kapstok, trok haar hoge hakken aan en wilde vertrekken.

“Vergeet de slavin niet iets?” klonk er uit de kamer. Karin keerde schoorvoetend terug, boog haar hoofd en deed haar handen op haar rug.

“Eh… deze slavin vertrekt nu, Ma… Meester…” Martin glimlachte.

“Bijna goed slavin. Je bent niet naakt… Je mag je schoenen aanhouden deze keer. Jas uit.” Karin trok haar jas weer uit. Weer was ze dat schoolmeisje dat een uitbrander kreeg. Nogmaals herhaalde ze haar woorden.

“Heel goed. Laat het niet nog eens gebeuren.” Daarna vertrok ze. Met een dubbel gevoel.

Wordt vervolgd