De caravan dl 1 - Sex Verhalen

De caravan dl 1

... verstandig dat ook jij op je knieën gaat zitten zo binnen handbereik” onderbrak hij zijn werkzaamheden en keek naar de billen van Wendy die niets van dat alles in de gaten had.

“De ruimte is inderdaad beperkt in de caravan, zeker wanneer we samen op de vloer zitten. Maar ik neem aan dat ik die opmerking als een waarschuwing moet zien!?” vroeg ze achterom kijkend en zag hem naar haar billen kijken.

“Zo is het maar net!” bekende hij, wetend dat ie het meende maar ging toch maar weer aan het werk.

Toen Wendy iets verder naar achteren ging stootte ze met haar billen tegen zijn heupen.

“Het is dat je aan het werk bent want anders zou ik zeggen dat je in de weg zat” gaf ze aan.

“Als ik zo die zachte billen van jou voel dan blijf ik aan het werk. Als dat klaar is doe ik wel alsof ik nog aan het werk ben maar geloof me, ik weiger me te verplaatsen” mompelde hij terwijl hij zijn ogen strak op een gaskoppeling hield die hij ondertussen vasttrok.

“Ik hoop dan maar dat ik veilig ben!” daagde ze Vincent uit en hield haar billen tegen zijn heup terwijl ze verder ging met de vloer.

“Dit gevoel bevalt me uitstekend. Zo heb ik tenminste goede arbeidsvoorwaarden hier in deze kist” antwoorde hij en keek even opzij naar Wendy.

“Als je nu een camera pakt en ons opneemt dan kunnen we een film van onszelf naar de producer sturen. Handyman nr 134 met als titel: Vrouwelijke verleiding in de caravan” ging hij verder.

“Jahoor! ik krijg weer de schuld! Ik stootte je per ...

... ongeluk aan” verdedigde Wendy zich.

“Het zijn volgens mij jouw billetjes die ik voel” gaf hij aan en onderbrak zijn werkzaamheden.

“Ik kan ze moeilijk in mijn handen houden wanneer ik werk” lachte Wendy.

“Nee, maar ik heb je gezegd dat ik kom helpen dus….. zal ik dan je billen in mijn handen nemen?” zei Vincent, wat trouwens ook nog logisch klonk in zijn eigen oren en plaatste zijn beide handen op haar billen.

“Ik had geen kans om te reageren. Je hebt je handen meteen op mijn billen gelegd voordat je uitgesproken was!” gaf Wendy lachend aan.

“Ik wist natuurlijk niet van te voren of je wel of niet zou reageren. Dus ik had maar alvast een beslissing genomen. Voor alle zekerheid!” lachte Vincent die zijn handen gewoon op haar billen liet liggen.

Na enige tijd liet hij ze los en toog weer aan het werk.

“Wil je ook een biertje want ik stop even. Ik zweet me kapot” gaf Wendy aan, die op de heupen van Vincent steunde, om in de nauwe ruimte op te staan.

“Ik wordt oud!” steunde ze overdreven toen ze rechtop stond.

“Een biertje kan geen kwaad! Als ie maar koud is” stemde hij in en toen Wendy de caravan had verlaten stond ook hij op en ging op de bank zitten.

Niet veel later stapte Wendy weer binnen en zette het bier op tafel en zag hij Wendy naar de gordijntjes kijken die achter hem hingen.

“Ook die moeten nog gewassen worden. Je zou ze zo vergeten” zuchtte ze en ging op haar knieën op de bank zitten om de gordijnen te controleren wanneer ze dicht waren ...