Mini - 26 - Sex Verhalen

Mini - 26

Zondagochtend. Een hevige hoosbui op de vensters maakte me wakker. Nog lekker onder het dekbed genoot ik van het uitzicht op de uiteenspattende druppels, anderhalve meter boven mijn hoofd. Naast me ontstond ook beweging in bed; Joline draaide zich om en mopperde: “Kap eens met die regen. Ik wil uitslapen, verdorie.”

“Ik ben benieuwd wat die twee hiernaast ervan vinden; in de kamer klinkt het allemaal een tandje heftiger!” Ze bromde: “Als ik hen was, zou ik eruit gaan en een lekker ontbijtje maken… Ook voor de gastheer en vooral de gastvrouw.” Ik keek neer op haar blonde haardos en gaf een zoen op haar voorhoofd. “Je bent ook zó’n lieverd hé, dat je dat wilt doen…”

Een grom was haar antwoord en ze dook onder het dekbed. “Ik zie het al… Je ridder zal het ontbijt weer moeten verzorgen. Je bent ook een heks van niks hé? Niet eens in staat om hier in een split second een lekker ontbijtje neer te zetten…” “Sorry… toverstaf zit ingepakt.” was het gemompelde antwoord. “En nee, die hoef je niet uit te pakken!” kwam er meteen achteraan.

Ik zuchtte. “Oké… Ja schat, natuurlijk ga ik er uit om een ontbijtje voor jou te verzorgen. Zal ik die draak hiernaast met haar drakentemmer ook voorzien?” “Doe maar. Als dank voor de moeite gisteren. Kan ik nog even blijven liggen.” Ik ging het bed uit, trok een joggingpak aan en deed de kamerdeur open. Op de bank kwamen twee hoofden omhoog.

“Goedemorgen tortelduifjes! Trek in een ontbijtje?” Als antwoord kwam een schoen van Clara mijn ...

... kant uitvliegen en een grauw van Ton: “Het is wel ‘luitenant tortelduifje’, sergeant!” De schoen vloog meteen terug richting bedbank, wat een “AU, verdomme! Rotzak!” van Clara opleverde. En als antwoord op de opmerking van Ton: “Jawel, luitenant tortelduif. Wilt u een eitje bij uw ontbijt? Zo ja, moet u dat eerst even zelf leggen.”

Een grinnik was het antwoord. “Hoe kun jij slapen met die takkeherrie op je ramen als het regent?” “Oh, da’s simpel. Gewoon denken dat je in je tentje ligt en genieten van het feit dat je er niet op een of ander onchristelijk tijdstip uit hoeft. Maarre… willen jullie nou een ontbijtje op bed of niet? Want als jullie de roomservice gaan bekogelen met schoenen, beginnen te vloeken en plotseling met rangen en standen gaan beginnen, kun je het natuurlijk vergeten.”

“Natuurlijk willen wij een ontbijtje op bed, lieve broer van me! Wil je dan meteen een po naast dit bedje neerzetten? Door die regen moet ik enorm plassen…” Clara’s hoofd kwam onder het dekbed uit. “Echt niet zus. Ik ken die bloemetjespyama van je al lang, dus je hijst je luie maar fraaie lichaam maar van die bank en je loopt maar naar het toilet. Overigens: ook als je nu naakt naast je lover ligt, het zal me een biet zijn.”

Ze kwam verontwaardigd overeind. “Jij denkt toch niet dat wij hiér hebben liggen rollebollen? Op jouw bank? Écht niet!” Ton en ik grinnikten toen ze, haar neus in de lucht langs me liep, op weg naar het toilet.

“Ik moet haar gelijk geven, Kees. We hebben niet ...