Een ontmoeting in Leather – Deel 16. - Sex Verhalen

Een ontmoeting in Leather – Deel 16.

... dan zeg je gewoon niets.", zei hij en gaf me een knuffel. Ik vroeg hem om de tafel uitgebreid te dekken, en samen zetten we de rijst maaltijd op tafel. Het rook heerlijk en het zag er ook best mooi uit, al zeg ik het zelf. Ik had er dan ook mijn stinkende best op gedaan.

We zaten al op onze ouders te wachten toen ze naar beneden kwamen. "Dat ruikt goed jongens!", zij onze vader. Ze gingen aan tafel zitten en we schepte het eten op. In stilte hebben we de eerste happen naar binnen gewerkt. Die stilte duurde echter niet lang. "Robert ik wil niet hebben dat jij die kleren draagt, die kan ik niet schoon maken. En je gaat die brommer ook maar weer mooi terug brengen, hoor je! Die heb jij nergens voor nodig.", zei ze geïrriteerd. "Jij gaat morgen naar onze kapper en dan laat je die geblondeerde lokken wegscheren, anders doe ik het! Je bent toch geen homo! Dat staat je voor geen meter!", riep ze. Het stoom kwam nu zowat uit haar oren. "En wat is dit?", vroeg mijn vader terwijl hij mijn gay-safe condooms en Dave's dildo op tafel gooide.

Dave kneep in mijn been. Ik telde tot tien. "Dat zijn mijn condooms pa. Die heb ik van Dokter Jonathan mee gekregen toen ik hem om seksuele voorlichting heb gevraagd die ik van jullie nooit heb gekregen. Een jongen van bijna 17 jaar moet zich veilig gedragen als hij zijn eerste experimenten op dat gebied heeft.", zei ik heel kalm. Dave verslikte zich bijna. "En nee, ik kan nog niet zeggen of ik homo of hetero ben. Daar heb ik nog niet genoeg ...

... ervaring voor opgedaan.", vervolgde ik in de richting van mijn moeder.

"De laatste paar jaren heb ik niets anders van jullie gehoord dan 'Ik wil niet dat je dit...' en 'Ik wil niet dat je dat...'. 'Je draagt dit...', 'Je knipt je haar zo' en 'Je gaat naar Judo omdat wij dat willen'", zei ik in een zucht. "Maar jullie hebben mij nooit gevraagd wat ik eigenlijk zou willen. Dat heeft mij onzeker gemaakt. Jullie,... hebben mij onzeker gemaakt. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik mijn eigen leven mocht leven. Dat ik mijn eigen fouten mocht maken. Of dat ik bij jullie met mijn vragen terecht kon, voor een open en eerlijk gesprek, waar in mijn mening net zo zwaar telde als die van jullie.", zei ik zichtbaar ontdaan.

"Daar heeft hij wel een punt.", zei Dave. "Ik heb ook vaak dingen stiekem moeten doen, omdat ik van te voren al wist dat jullie negatief zouden reageren. En die Dildo, pa, is mijn speeltje. Gewoon omdat ik het leuk vind in mijn seksspel.", zei hij. "Jullie leven onder ons dak, dus je doet wat wij zeggen!", zei onze moeder boos. "Dat klopt, en we houden heel veel van jullie. Maar het wordt tijd dat jullie ons ook laten leven. En ons niet voorschrijft hoe we moeten leven.", antwoordde ik met alle respect.

"Vanaf nu zullen jullie mij in andere kleren zien lopen. Dat is mijn keuze. Vanaf nu zullen jullie zien dat ik met andere vrienden om ga. Dat is mijn keuze. Vanaf nu zullen jullie zien dat ik op de brommer uit ga met mijn vrienden of naar een stage plek voor school ...