Ankie - 5 - Sex Verhalen

Ankie - 5

Op vrijdag naar Schiphol. Inchecken. Wachten en dan het vliegtuig in. Ze zaten voorin. Eerste klas! Eerste klas? “Ja,” verklaarde Rob,” ik heb eerste klas tickets gekocht, want dan heb je namelijk veel meer beenruimte en dat leek me het beste voor jou.” Ankie zat bij het raampje. Rob naast haar. Ze greep zijn hand en zei zachtjes: “Je bent veel te goed voor me. Waaraan verdien ik dat?”

In Cannes stond een auto voor hen klaar. De chauffeur sprak even met Rob en Ankie bemerkte hoe vloeiend Frans hij sprak. Ze reden naar een huis. Het lag aan de overzijde van de strand boulevard tegen de helling aan. Een wit, niet al te groot huis. Eenmaal binnen merkte Ankie op dat het huis vrij leeg was. Alleen het noodzakelijkste was er. Terwijl Rob nog met de chauffeur sprak, keek Ankie rond. Vanuit een raam zag ze de boulevard, het strand en de Middellandse Zee. Rob kwam bij haar staan: “Een mooi uitzicht, hè?” Samen genoten ze van het uitzicht.

“Kom, ik leid je rond.”

Het huis telde naast de woonkamer, 3 andere kamers. De eerste kamer was leeg op een afgehaald bed na. In de tweede kamer stond een bureau. Op het bureau stond een laptop en een foto! Ankie pakte hem op. Het was een foto van Rob, die op het dek van een plezierjacht stond. “Mooie foto,” zei ze. Maar ze dacht: waarom staat er een foto van Rob op het bureau? De derde kamer was de slaapkamer. Een groot bed. Opgemaakt. Toen Ankie in de kasten keek, zag ze dat er kleding hing. Niet veel, maar toch. Ze ging op het bed ...

... zitten en vroeg: “Rob, waaom staat ere en foto van jou op het bureau? En van wie is die kleding?”

Rob ging bij haar zitten en pakte haar handen: “Omdat dit huis van mij is.”

“Van jou?”

“Ja, lieve Ankie, van mij.”

Ze was stil. Haar gedachten draaiden overuren. Dit huis, de tickets eerste klas, de therapist, zijn huis in Nederland, het zwembad, de prachtige tuin. Rob begreep haar gedachten.

“Wie ben je, Rob,” vroeg ze uiteindelijk.

“Ik ben Rob en ik hou van jou. Ik heb niets gezegd wat niet waar was, alleen….ik heb niet alles gezegd.”

“Wat bedoel je, lieve Rob?”

“Het bedrijf van mij loopt bijzonder goed, vooral dankzij mijn vader. Zo goed, dat ik wel wat op de bank heb staan. En daarvan heb ik dit huis gekocht en het huis in Nederland en….” Hij zweeg.

“En wat?”

“Omdat we ook nogal wat projekten in Amerika hebben, heb ik in Florida ook nog een optrekje.”

Ankie knikte bedachtzaam. Toen zei ze: “En jij hield dat voor mij verborgen. Jij wilde niet dat ik je om je geld zou kiezen.” Het kwartje was gevallen!

Nu knikte Rob en zei: “Ja, dat is het eigenlijk. Maar jij hebt meer dan eens bewezen dat je mij kiest om wie ik ben en niet om wat ik heb.”

Ankie draaide zich naar hem toe. Ze voelde een lichte pijnscheut en even vertrok haar gezicht. Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte haar lippen tegen de zijne. Er hoefde niets meer gezegd te worden. Ze kusten elkaar. Ze begrepen elkaar.

‘s Avonds maakten ze een wandelingetje over de boulevard. Ze aten ...