Getuigenis van een dé- evangelisatie 11 - Sex Verhalen

Getuigenis van een dé- evangelisatie 11

... ook een glas inschenken." "Doe maar. Een glaasje moet kunnen."

Op automatische piloot haal ik een fles wijn uit de kelder en ontkurk de fles aan 't aanrecht. "Ga je mee naar de woonkamer?" Zonder woorden volgt Yvette me en gaat op de tweezitter zitten. Ik pak twee glazen uit het dressoir en schenk ze in en reik haar een glas. "Proost John." Ik hef mijn glas en neem vervolgens een flinke slok. "Heb ik je laten schrikken?" "En niet zo'n beetje ook." "Waar ben je bang voor? Er zijn twee vrouwen die van je houden. Ze zijn beiden bang om je kwijt te raken. Menige man zou in zijn handen wrijven." " Ik.. `uh.. Ik wil niet tussen hen in komen te staan. Hun moederdochter band is broos. Er is veel gebeurt de laatste tijd." "Die moederdochter band zoals jij die noemt, die is broos doordat die wordt vertroebeld door de verboden liefde voor elkaar en hun gezamenlijk verlangen naar jou. Overigens… Ellen, neem dat van mij aan. Zij zal zich bij erkenning door jou, koesteren in de liefdeskruimels die voor haar overblijven." "Doet jou Brenda dat ook?" "Nee, dat kun je niet vergelijken… Zij zou nooit accepteren als ze mij met een ander zou moeten delen. Dat hoeft ze ook niet. Ik heb mijn handen vol aan mijn rellende stoeipoes. Ellen, zij noemde jou eens haar nooit geboren broer. Zij houdt al van je zolang ze kan denken. " "Hoe moet dat nou verder." "Go with de flow, Boss… Mag ik hen geruststellen? Zijn ze nog welkom?" Ik knik "Wat mij betreft is dit hun thuis. Ik weet alleen niet hoe ik… ...

... Wat ik?" "Vertrouw gewoon op jezelf John. Je kunt bijna niks fout doen en als wel… Zij zullen je vergeven."

Op het moment dat ik mijn glas leegdrink voel ik dat mijn hand trilt. "Moet ik ze dan nou komen halen?" "Nee… tenminste als je het goed vind… dan ga ik nu. Bren en ik zetten hen over een klein uurtje hier af. Het zou fijn als jij ze met een glas wijn zou opwachten." "Dat is goed." Yvette staat op en neemt het laatste slokje uit haar glas. "Succes baas. Tot maandag."

Yvette loopt al de keuken uit wanneer ik uit mijn verstarring kom. Ik spring op, open de keukendeur en roep haar achterna. "Bedankt Yvette!" Ze draait kort om en zwaait alvorens zij in de panda stapt.

Nadat ik Yvette's glas heb weggeruimd schenk mezelf nog eens in. Ik wil net een flinke teug nemen als ik bedenk dat ik helder wil blijven. Ik zet twee schone glazen op de salontafel en haal een tweede fles wijn, die ik in een koeler op het dressoir klaar zet. Het lukt mij niet om de almaar meer opkomende spanning weg te redeneren. Het gevoel bekruipt me dat ik me in een voortdenderende trein, die mogelijk op een afgrond afstormt, bevind. Het enige dat ik kan doen om die trein te stoppen is aan de noodrem trekken. Ik weet echter niet of dat is wat ik wil.

Na een schijnbaar oneindig uur hoor ik de keukendeur. In tegenstelling tot hetgeen mijn gevoel mij ingeeft ga ik quasi rustig in mijn fauteuil zitten.

Voordat de deur tussen de woonkamer en de keuken opengaat hoor ik een bedeesd klopje. Irma komt ...