De Club - 5 - Sex Verhalen

De Club - 5

... behandelen??... Ik gruwde van het idee.

Trillend op mijn benen liep ik achter Harold aan het kantoor van Pien binnen, op de voet gevolgd door Pim. Waar was ik in godsnaam aan begonnen? Maar terugkrabbelen kon nu echt niet meer.

Het kantoor van Pien was groot en donker. Pien zat, nauwelijks zichtbaar door het schaarse licht, achter een zwaar eikenhouten bureau. Aan weerskanten van het bureau zaten een aantal donkere schimmen. Dat moesten de leden van de toelatingscommissie zijn. Een geroezemoes van opgewonden stemmen vulde de kamer toen wij onze entree maakten.

De gordijnen in het kantoor waren gesloten. Het enige licht kwam van de bureaulamp op Pien’s bureau. Pas nadat mijn ogen enigszins gewend waren aan het donker zag ik dat links van Piens bureau een aantal vrouwen zaten, waaronder Marloes. Rechts van Pien zat een groepje jongens. Ja!, daar zat Maurits! Mijn hart maakte een vreugdesprongetje. Ik voelde dat ik rood aanliep toen onze blikken elkaar weer kruisten. Gelukkig was het zo donker dat Maurits niet kon zien welke uitwerking zijn verschijning op mij had.

“Harold! Waar bleef je in godsnaam?” siste Pien boos. “We wachten al bijna een half uur op je!” Harold liep op Pien af en kuste haar teder op haar mond. “Sorry Pien, maar ik moest nablijven bij die eikel van scheikunde.” Pien lachte schamper. “Je zult het dan wel weer verdiend hebben. Wat heb je nu weer geflikt?” Harold haalde nonchalant zijn schouders op. “Een eenvoudig experimentje met wat onschuldige ...

... chemicaliën mama, meer niet.” Pien lachte zuur. “Was dat die harde knal die we net allemaal hoorden?” Gegiechel klonk op. “Wat heb je nu weer opgeblazen?” Pien schudde haar hoofd en keek me aan. “Is die Pim van jou ook zo lastig?”

Ik dacht terug aan de autorit van net. “Tja...soms kan hij behoorlijk vervelend zijn.” lachte ik. Pim keek me verwijtend aan. “Maar meestal is het wel een lieverd hoor.” vervolgde ik snel en stompte Pim vergoelijkend op zijn schouder.

Ik wist me even geen houding te geven. Hoe moest ik me nu presenteren? Als de moeder van Pim of als de vrouw die niets liever wilde dan zo snel mogelijk lid worden van dit verdorven ‘neuk-collectief’ en daar alles voor over had? Wat een bizarre situatie was dit! Ik kon nog steeds nauwelijks geloven dat ik dit écht deed! Ik keek even op mijn horloge. Nog een uurtje en dan zou Paul thuiskomen van zijn werk. Nietsvermoedend zou hij de keuken inlopen in de verwachting mij daar te treffen. Hij zou het briefje vinden op de eettafel. Ik had het nog snel geschreven voor we vertrokken.

’Hallo schat, lekker gewerkt? Goed nieuws! Ik ben nu met Pim naar school. We hebben een gesprek met Pien, de directrice om te kijken hoe we Pim’s resterende schooltijd zo aangenaam mogelijk kunnen maken. Pien heeft daar wel wat ideeën over en heeft een aantal ‘gespreksmiddagen’ ingepland voor ons drieën de komende maanden. Zo houden we de vinger aan de pols en kunnen, als het nodig mocht zijn, direct bijsturen. Ik weet niet precies hoe ...