1. Eigendom van... (deel 1)


    Datum: 9-6-2021, Categorieën: Extreem Auteur: Djang, Bron: Gertibaldi

    ... houden tijdens het springen over boomstronkjes en zo. Maar die stijve lul waarvan de voorhuid naar achter was getrokken voelde wel heerlijk aan in de wind. Na mijn toertje van 6 km, moest ik nu nog de 2 km naar mijn wagen afleggen, maar dit was gevaarlijker want op dit pad waren wel geregeld wandelaars en fietsers. Het was een hele opgave om halvelings verdoken langs het pad op te letten of er iemand afkwam. Wat zouden die niet denken al ze me zo zagen ? Gelukkig kwam ik niemand tegen, een meevaller. Maar ik besefte dat, als ik dit nog zou moeten doen, ik niet altijd zo veel geluk zou hebben. Op de parking stonden drie auto’s. Voorzichtig naderde ik m’n auto en zag dat de meiden erin zaten. Toen ze me zagen stapte An uit, streelde over mijn lul en zei : “Hopelijk vond je het heerlijk want dit zul je in de toekomst nog mogen doen.” Daarop verwijderde ze de elastiek en de knevel met de woorden : “Zwijgen of je krijgt hem er terug in.” Daarop werden de handboeien afgedaan en kreeg ik mijn t-shirt terug. Geen sportbroekje en ook de halsband bleef aan. “Stap achter het stuur en rij naar huis.” commandeerde An. Ik woonde in het enige flatgebouw dat het dorp rijk was. Vier hoog, te midden in de groene zone, net buiten het centrum.
    
    Toen we ongeveer op een 500 m van het flatgebouw waren zei Nancy : “Stop hier maar, we nemen hier de auto over. Jij naar buiten en zie maar dat je thuis geraakt. Wij zullen op je wachten bij u thuis, doei.” An opende de deur en deed teken met haar ...
    ... hoofd dat ik naar buiten moest. Totaal overstuurd stapte ik uit, mij niet direct realiserend dat ik, op mijn T-shirt na, volledig naakt was. Ik dacht : wat doen ze nu, mij hier naakt achter te laten, maar het was al te laat, de auto reed vliegensvlug verder. Hier stond ik dan. Vlug de struiken in en dan via andere struikjes en bomen tot bij het flatgebouw. In de hal was er gelukkig niemand. Ik drukte op de bel van mijn flat, maar niemand antwoordde. De krengen, dan maar op verschillende knoppen drukken tot er iemand toch opendeed. Toen de zoemer klonk deed ik vlug de deur open en glipte naar binnen. Het gevaarlijkste gedeelte om gezien te worden was voorbij. Ik nam de trap omdat bijna niemand die nam en dus minder kans had om gezien te worden. Op de vierde verdieping slaakte ik een zucht van verlichting en belde bij mij aan. Elly deed open en maakte een gebaar dat ik binnen mocht. “Zo sletje, je bent er. Van nu af aan zullen er een paar zaken veranderen zoals je waarschijnlijk al zult vermoeden. Ten eerste, je zult ons onvoorwaardelijk gehoorzamen. Als je dit niet doet zullen we je, als het de eerste maal is gewoon straffen. Als je dan nog eens een ongehoorzaam bent, zullen de foto’s naar één persoon worden gestuurd. Gebeurd het dan nog eens, sturen we de foto’s naar een tweede persoon en zo verder tot iedereen ze heeft. Ten tweede, euh… je zult ons gehoorzamen, eigenlijk is dit het enigste wat je moet doen. Eigenlijk heel eenvoudig, niet ? Geef nu maar, om te beginnen, al je ...
«1...345...»