De Puberkolonie 3:... - Sex Verhalen

De Puberkolonie 3:...

... sluit naar de douches. Als ik me helemaal heb opgefrist is het tijd voor een goed ontbijt, ik ben uitgehongerd en echt, ik ben de eerste in de ontbijtzaal.

Een uurtje later komen ook Julia, Emma en Carmen binnen en vlak na hen Pieter en Michael, die bij mij aanschuiven. Ik zie hoe de meiden mij verlegen aankijken. Om het ijs te breken zwaai ik kort en geef een knipoogje. Dat helpt de dames inderdaad, ze glimlachen lieflijk, gaan dan naar de tafel waar ze steeds zitten en al gauw smoezen ze volop met de andere meiden. Ze kijken ons voortdurend aan, inmiddels niet meer arrogant maar juist met meer respect en zelfs – in het geval van Julia- met een beetje verliefdheid. Daar ben ik blij mee, want wat mij betreft was het heel fijn, Julia zou mijn liefje kunnen worden en in ieder geval heb ik de meiden hun verkrachting van mij vergeven. Maar het maakt me wel nieuwsgierig wat ze zo te smoezen hebben.

Na het ontbijt wil Julia even met mij alleen praten, en ze vertelt me dat ze wakker werd toen ik haar vanochtend neukte. ‘Waarom heb je niks laten merken?’ vraag ik haar verbaasd. ‘Het was zo geil om me slapend te houden, ik was ook wel benieuwd hoe je je in mij zou gedragen. Je bent zo lief en zacht, zo anders als wat ik me van jongens voorstel.’ ‘Nou Julia, wat dacht je van twee moeders? Sinds ik interesse heb voor meisjes doen zij niks anders dan voorlichting geven en vertellen dat ik lief en aardig moet zijn en meisjes eerst goed moet opgeilen en beffen.’ Julia kijkt mij ...

... totaal geschokt aan: ‘Echt waar Ruben?’ Ik grijns tegen haar en zeg dan ‘Nou ja, dat eerste wel maar dat beffen en zo natuurlijk niet, maar ik heb thuis met twee moeders mijn ogen en oren niet in mijn zak hoor.’ Julia lacht hartelijk, geeft me dan een kus en gaat er vandoor.

Iets later op de ochtend komen er steeds weer jongens bij me langs die wat hebben opgevangen over onze escapades en die willen weten wat we toch hebben uitgespookt. Oeps, dit gaat niet goed met die kwebbelende meiden, over niet al te lange tijd weet iedereen alles en komt het misschien ook bij onze begeleiders terecht. Maar die angst blijkt gelukkig niet terecht, want in de loop van de dag raakt alle onrust langzaam weg en volgen we gewoon weer het programma, een rondleiding door Middelburg.

De volgende dag is het ‘vrij programma’ en mogen we zelf weten wat we doen. Onze leraren willen blijkbaar een dagje voor zichzelf hebben en onze klas is daar ook wel aan toe, we besluiten na wat gedoe weer naar het naaktstrand te gaan. Dat is uiteindelijk prima bevallen en we hebben allemaal echt zin in nog een dagje zon, zee en strand.

Als we daar aankomen blijkt het strand nu echt helemaal verlaten. De reden wordt al snel duidelijk, de zon schijnt dan wel maar eigenlijk waait het te hard, er trekt regelmatig een soort van zandstorm over het strand die het er niet echt aangenaam maakt. Tim zegt dat hij toen we hier enkele dagen terug ook al waren zag in de verte een soort uitholling zag tussen de duinen en stelt ...