Ankie - 1 - Sex Verhalen

Ankie - 1

... knikte.

“En dan moet je nog eten?”

“Ja.”

“Wat vind je ervan als we samen wat gaan eten en daarna hier iets drinken? Dan is het donker en met de tuinverlichting aan ziet alles er nog mooier uit. Echt waar!”

Ankie dacht even na. Ze wilde naar huis, douchen en vroeg naar bed. Maar wat Rob voorstelde is toch wel heel bijzonder. Ze keek naar Rob. Rond de 30, vriendelijke man, goed gebouwd. Ze had een goed gevoel bij hem. Wikken en wegen. Een keus maken! En dat deed ze.

“Als je het niet erg vindt, neem ik je aanbod graag aan.”

“Nee, natuurlijk vind ik het niet erg. Ik stel het toch voor!”

Ze spraken af dat hij over een uur voor haar flatje zou staan. Daarop ging Ankie weg.

Na een uur was Rob ter plaatse. Hij zag een oud flatgebouw. In een van die flats woont ze dus. Rob hoefde niet lang te wachten. Toen hij Ankie uit de flat zag komen, stapte hij uit en wuifde. Ankie liep naar hem toe en stapte in. “Mooie auto,” zei ze.

“Dank je. Waar wil je eten?”

“Eh…misschien in De Vork?”

De Vork was een heel goedkoop restaurant. Het eten was niets bijzonders. Echt een restaurant voor mensen met een kleine beurs.

“De Vork,” zei Rob, “weet je dat wel zeker?”

“Ja Rob, ik moet heel zuinig zijn met m’n geld. De studie kost echt veel geld. Heel soms ga ik hier met m’n vriend eten. Dan eten we hier voor nog geen 10 euro. We betalen ieder voor onszelf, dus dan kost het me maar zo’n 5 euro.”

Ze keek Rob aan en zag zijn glimlach.

Wat stom! dacht ze ...

... ineens.

“Sorry Rob, sorry dat ik alleen aan mezelf dacht. Jij wil natuurlijk naar een beter restaurant. Het spijt me.”

“Het is goed, Ankie, maak er geen probleem van.”

Rob startte de auto en reed weg. In het centrum stopte hij bij Bistro Oliva. Niet echt duur, wist Ankie, maar voor haar toch wel prijzig. Eenmaal binnen kregen ze een mooie plek toegewezen. Ze openden de menu kaart.

“En,” vroeg Rob, toen de ober verscheen.

Ankie zei: “Ik neem lasagna.” De lasagna kostte net geen 5 euro. “En water is voldoende.”

Rob keek haar aan. Hij zag dat ze het meende. “Geeft u mij even 5 minuten,” zei hij tegen de ober. Die verdween. “Ankie, waarom bestel je alleen lasagna?”

“Omdat ik niet zo veel geld heb, Rob. En ik zei je al ik moet zuinig zijn.”

Wat een meid is die Ankie toch, dacht Rob. Ze is goudeerlijk, heel bwust met geld en ze verwacht dat ze haar eigen eten moet betalen. Hij voelde zich vertederd en wilde er op een goeie manier op reageren.

“Ankie, mag ik je om een gunst vragen?”

“Een gunst?” Ze knikte.

“Ankie, mag ik voor één keer het eten betalen?”

Ze viel stil. Natuurlijk begreep ze hem, maar ze was zo gewend altijd alleen voor zichzelf te zorgen.

“Ja Rob, het spijt me.” Ze lachte verlegen.

“Dank je. Bestel maar wat je lekker vindt.”

Rob merkte op dat ze toch een bescheiden maaltijd bestelde, maar hij zei er niets van. Tijdens de maaltijd maakten ze nader kennis. Rob vertelde dat hij wat in het vastgoed deed en het geluk had het goedlopende ...