1. Museumbezoek


    Datum: 17-5-2021, Categorieën: Overspel Auteur: Alex23, Bron: Opwindend

    Het was al laat in de namiddag tijdens een van de eerste lentedagen van het jaar, toen ik ( Alex ) het kantoor van een collega vastgoedmakelaar verliet richting mijn eigen kantoor te Gent om daarna naar vrouwlief te trekken die thuis zat te wachten. Aangezien zijn kantoor maar een goeie 1.5km was, had ik deze middag besloten om te voet te komen naar mijn afspraak. Kwestie van ook eens wat beweging te hebben. Een kleine 3uur later had ik daar weeral dik spijt van want zoals zo vaak zat weervrouw Sabine er weer grandioos naast. “Zonnig weer tot 20°, met naar de late avond toe een kleine kans op een lokaal buitje” hoor ik haar nog zeggen in het middagjournaal.
    
    Late avond verdomme… we zijn nog niet eens half zes en de paar vallende druppels veranderen al heel snel in een plensbui van jewelste. Er zit niets anders op dan een schuilplaatsje te zoeken tot het ergste over is. Ik trek een spurtje met een krant boven mijn hoofd en zie plots dat ik in de buurt van het S.M.A.K (Stedelijk Museum voor Actuele Kunst) ben. Ik besluit om daar binnen te gaan en het einde van de regenbui af te wachten. Hopelijk is de bui vlug voorbij want binnen dit en 30min gaat ook het museum onherroepelijk dicht en sta ik weer buiten op straat. Nu ik hier toch ben, kan ik evengoed wat cultuur opsnuiven en begin dan maar in de verschillende zalen rond te kuieren.
    
    In het museum loopt zoals zo vaak tijdens de week weer geen levende mens rond en zo ben ik al vlug zaal 1 en 2 doorkruist en kom ik bij zaal ...
    ... 3 aan. In tegenstelling tot de eerder zalen spreekt de tentoonstelling hier me wel aan : “painted selfies”. Nu zegt de titel misschien niet alles zou je denken maar wat ik hier zie bevalt me wel. Aan de muren hangen een tiental schilderijen gemaakt door een zeker Freya met daarop geschilderde afbeeldingen in verschillende poses als het ware genomen selfies met een smartphone.
    
    Wat meteen opvalt is dat op nagenoeg alle schilderijen steeds het zelfde personage staat afgebeeld. Een jonge zwartharige vrouw met middellang haar en lekker lijf. Of het nu de bedoeling is of niet, maar hoe verder je komt in de rondgang van deze schilderijen, hoe explicieter de schilderijen worden. Waar men begon aan een zedige selfie-afbeelding van een vrouw in een bioscoopzaal, kom ik wat verder al een selfie-afbeelding getiteld “beach” tegen. Hierop is weer die zwartharige te zien. Ditmaal liggend in de branding van de kust en enkel verhuld in een witte bikini. Zoals ze hier afgebeeld staat kan je nog beter de contouren van haar lichaam bewonderen. Lekker lange benen die eindigen aan een waarschijnlijk strak kontje. Een mooi strak buikje met daar boven een stel borsten die er proportioneel wel best groot uit zien in vergelijk met de rest van haar lichaam. Ik staar wat langer en moet bekennen dat het me wel wat doet. Want hier in het midden van het museum staan kijkend naar een schilderij voel ik een lichte vorm van opgewondenheid. Iets wat zich vertaald in het verkrijgen van licht gezwollen lid in ...
«1234...8»