1. Lars En Mark - 12 (Slot)


    Datum: 9-5-2021, Categorieën: Homo Auteur: Jelmer, Bron: Opwindend

    ... in het volle geheim gedaan. Het was nu een kwestie van afwachten. Maar wat ik had verwacht gebeurde niet. Hoe het kan weet ik tot op de dag van vandaag niet maar waarschijnlijk door mijn vaders positie in de hogere top van de politie heeft hij waarschijnlijk de envelop in handen gekregen.
    
    Een week nadat ik de brief op de post had gedaan belde mijn moeder me op. ‘Je vader is weg.’ Hoorde ik haar zeggen. Ze was in paniek, wist niet wat er aan de hand was. Ik ben naar haar toe gegaan. De politie is ook nog geweest maar ik hield mijn mond. In de weken erna veranderde mijn moeder van een onderdrukte vrouw naar een vrolijke, lieve en zorgende huismoeder. Waar mijn vader ook mag zijn, ik ben blij dat hij weg is en ik hoop ook dat hij nooit meer terug komt.
    
    Terug bij het huis zie ik Mark nog net naar binnen glippen via de zijingang. Fuck, denk ik bij mezelf. Net te laat! Ik sluip met mijn cadeau in mijn handen naar de achterdeur en wacht af. Plots zie ik hem verschijnen in de serre en duik net op tijd weg. Gespannen blijf ik nog even liggen voor ik tevoorschijn kruip. Met een sleutel ontgrendel ik de schuifdeur van de serre en open hem heel zachtjes. Zonder geluid te maken sluip ik verder het huis in. Dan zie ik Mark op de bank zitten, ten minste, ik zie zijn achterhoofd. Hij heeft mij nog niet gezien. De deur naar de gang heeft Mark open laten staan, zoals gebruikelijk want hij doet eigenlijk nooit een deur achter zijn kont dicht. Zacht zet ik het cadeau voor Mark neer, en ...
    ... begin mezelf uit te kleden. Uiteraard probeer ik zo min mogelijk geluid te maken. Als ik poedelnaakt ben reik ik naar de tas, er zit nog iets leuks in. Ik heb een groot eikenblad uit een boom geplukt en er een touwtje aan gemaakt. Deze knoop ik om en bekijk mezelf even zacht grinnikend in de grote spiegel in de gang.
    
    Ik pak het cadeau uit de tas en steek hem onder mijn arm. Ik trek de voordeur open en na drie seconden doe ik hem met een klap weer dicht. ‘Mark, ben je thuis?’ roep ik op een balorige toon. ‘Lars!’ hoor ik Mark enthousiast roepen. Ik maak aanstalten om naar hem toe te lopen maar Mark staat plots voor de haldeur. Mijn ogen worden groot en mijn mond valt open. ‘Mark’, stamel ik, ‘wat zie je er heerlijk uit. Staat je goed man!, vanmiddag met Digna gekocht?’ Mark begint te lachen en wijst naar het blad voor me kruis. Ik grijns terug en stap op hem af, ik buig voorover, kus hem op de mond en zeg: ‘Gefeliciteerd ventje, hier is mijn cadeau.’ Hij pakt het cadeau aan en scheurt haastig het papier eraf. Een verbaasde blik in zijn ogen als hij ziet dat het een foto album is. ‘Kom’ zeg ik, en ik sleur hem mee naar de bank.
    
    Als we dicht tegen elkaar op de bank zitten slaat Mark het album op zijn schoot open. Een grote grijns verschijnt op zijn gezicht als we er doorheen bladeren. De grijns wordt zelfs nog groter als we bij de foto’s komen van ons samen. Aan het einde komt het stuk waar ik heb geschreven. ‘Lees het maar even rustig lieverd, ik pak wat te drinken voor ...
«12...678...»