1. Jelmer En Tom - 9


    Datum: 9-5-2021, Categorieën: Homo Auteur: Jelmer, Bron: Opwindend

    ... anders de “Deftige Dame”, uit de Stratemaker Op Zee Show. Alleen de prominente scheten die ze altijd liet moest je er dan in je verbeelding zelf maar bij bedenken, ha ha ha.
    
    Tom leverde me af bij de deur van haar kantoor. Hij keek nog even om zich heen of er niemand in de buurt was, gaf me snel een kus op mijn wang en een zachte tik voor m’n kontje. ‘Ik zie je zo meteen weer poepie, ik hou een plekkie voor je vrij’ ,zei hij en liep weer weg. Ik wachtte nog even onzeker voor de deur en gaf er dan maar een paar kleine tikjes tegen. Binnen! Werd er aan de andere kant geroepen. Ik deed de deur open, en daar zat ze dan, achter haar bureau. De “Deftige Dame”. Ik glimlachte meteen, maar dan om de treffende gelijkenis die me verteld was. Het was in ieder geval geen fantasie.
    
    Ik had gelukkig een redelijk kort maar wel een goed gesprek met haar. Ze heette me van harte welkom en ze kende inmiddels het hele verhaal al hoe het kwam dat ik bij de familie Meijer terecht was gekomen. Ze had me ook in de krant en op TV gezien. Dus daar hoefde ik gelukkig niets over uit te leggen of aan toe te voegen. Ze vond het zo mooi van me dat ik het nummer dat ik ten gehore had gebracht ter ere was voor m’n verongelukte grootouders, dat ik er alsnog een keer door haar toedoen de tranen van in m’n ogen kreeg. Ze zag het en kwam naar me toe voor een hug en ze klopte me op mijn rug, ‘je ben een goede jongen’, zei ze, ‘Kom maar, we gaan je nu aan de leerlingen voorstellen’.
    
    Het rumoer in de klas ...
    ... verstomde toen wij binnenkwamen. Jongelui die achterstevoren zaten draaiden zich om, iedereen keek naar me. Mijn ogen zochten naar Tom. Ik vond hem niet direct, maar even later zag ik hem, achterin uiteraard. Op twee stoelen na naast het raam met rechts van hem een lege plek. Zijn ogen glimlachten naar me toen ik hem gevonden had, en ik glimlachte met een brede smile terug.
    
    ‘Jongelui, mag ik aan jullie voorstellen’; ‘Jelmer Hiemstra uit Friesland’, en dan kwam er nog een heel verhaal met tekst en uitleg over mij achteraan. Ze wist meer over mij te vertellen dan dat ik zelf wist, ha ha. ‘Voor de rest van dit schooljaar zal Jelmer jullie vergezellen en samen met jullie examen doen’, waren haar laatste woorden. Tom was de eerste die ging staan, de rest volgde vanzelf, en gezamenlijk begonnen ze te applaudisseren en te roepen;’ Jelmer, Jelmer, Jelmer!!!’
    
    Er kwamen van buiten het leslokaal nog enkele docenten naar binnen lopen, die kwamen op de commotie af. Ze gaven me een hand en stelden zich aan me voor. ‘Ben jij die jongen uit de krant?’ Ik knikte alleen maar en gaf ze blozend allen een hand. Iedereen verdrong zich om mij heen, maar ik zocht Tom, ik wilde Tom, nu! Ik keek om me heen, links, rechts, achter me en toen sloeg hij breed grijnzend een arm om me heen vanaf de andere kant. Wat een opluchting! Het is dat we niet openlijk konden knuffelen want dat is wat ik nu wilde. Ik wilde mijn neus nu verlegen in zijn nek duwen met zijn sterke armen strak om me heen, maar ja dat ...
«1234...»