Take Five - 2 - Sex Verhalen

Take Five - 2

... veel mogelijk naakte meisjes. Geleidelijk aan werd dat ook geaccepteerd. Dat leidde ertoe dat ik steeds nieuwe uitdagingen zocht. Het was intussen duidelijk dat ik aan een heftig soort exhibitionisme leed. Lijden was het eigenlijk niet, ik genoot er hartstochtelijk van. Bovendien wond het David enorm op dat hij mocht toekijken als Ebba, Eva en ik neukten met Dick of wie dan ook. David had zelf niet de minste behoefte om zijn pook in een andere potkachel dan de mijne te roeren, en dat gaf mij dan weer een warm en gerust gevoel. Alleen wilde hij zo graag anaal, en dat kon ik echt niet opbrengen.

Ik heb me ook als naaktmodel aangemeld bij de kunstacademie. Maar ze wilden me niet, omdat ik te mooi was, en dat leidde de studenten te veel af.

“Is het niet een aantrekkelijke opgave om sensualiteit weer te geven?” vroeg ik nog wijsneuzig, maar ze waren niet over te halen. David wilden ze wel een keertje op proef.

De laatste escapade was de fotosessie in het blaadje Snoepkuiken. Die was eigenlijk bedoeld om de vroegere klasgenoten een poepje te laten ruiken. Ik had er een idioot verhaal bij geschreven, namelijk dat ik als mooiste meisje van de klas was geselecteerd om een trio te doen met rector De Haan en conrectrix Kip (ze heetten natuurlijk heel anders, het waren verder prima lui, dacht ik). De haantjes van de klas waren zo stom geweest om daar geen “twee emmertjes waterhalen” op te laten volgen en dat was natuurlijk mijn bedoeling geweest. Maar ja, schreef ik ...

... schijnheilig, ze waren zó netjes geweest, ze hadden mij het liefst op de Staphorster mestkar rondgereden, met een keurig mantelpakje aan.

David en ik hebben ook op de Oudezijds gewandeld, om te zien of ik daar mijn lusten kon botvieren. Maar tussen die ervaren dames voelde ik me niet thuis. De ramen leken wij wel een leuke ervaring, maar zo te zien mocht je daar niet helemaal naakt zitten. Misschien zou ik me nog eens aanmelden als vrijwilliger bij een seksclub.

Maar nu zat ik dus nu in een nachtclub aan het Thorbeckeplein. David zei:

“Moet je niet even naar het toilet om je broekje uit te doen?”

Ik zat met mijn linkerknie over mijn rechter, en mijn broekje piepte onder mijn minirokje uit.

“Dat kan hier ook wel,” zei ik, en ik zette mijn duim aan de ene kant achter het elastiek en schoof die kant naar beneden. Toen wisselde ik van bil en deed met mijn duim aan de andere kant hetzelfde, zodat het broekje op mijn knieën hing. Even schudden en het lag op de grond. Ik bukte me om het op te rapen, waarbij mijn rokje net halverwege mijn billen kwam. Van twee kanten kreeg ik bekijks, dat kon ik in een grote spiegel zien. Achter ons zat een keurig geklede heer met een stropdas, een dikke sigaar en een opvallend groot glimmend polshorloge, kortom een echte patser. Aan de andere kant hield de barman zijn nieuwe, ongewone gasten in de gaten.

“Kom maar aan de bar zitten, dan krijg je een drankje van het huis,” zei hij, hij zag blijkbaar mogelijkheden voor omzetvergroting. Dat deden ...