1. Lieve Man


    Datum: 30-4-2021, Categorieën: Homo Auteur: Maarten De Jong, Bron: Opwindend

    Ik wilde gaan hardlopen en besloot dat op het strand te doen. Ik had een korte broek aan en een groen hemdje. Ik had wind mee dus ik wist dat de terugweg extra zwaar zou zijn. Ik passeerde het blauwe bord dat het naaktstrand aankondigde. Maar vanwege het weer, geen zon en een flinke wind, waren er geen naaktgangers. Er lag wel een onbeheerde rugzak van iemand. Even later zag ik een grote, wat dikke man aankomen die net als ik aan het hardlopen was. Ik zag dat hij naakt was, alleen gekleed in een hemd. Hij had zwarte krulletjes met een beetje grijs. Ik hief m'n hand op om hem te groeten zoals hardlopers doen, hij groette terug. De rugzak was zeker van hem.
    
    Ik weet niet waarom, maar nadat ik zo'n honderd meter had doorgelopen, draaide ik me om en rende terug. Ik wilde veel verder rennen dan dit, maar voelde dat ik de man nog een keer wilde tegenkomen. De tegenwind zorgde ervoor dat ik erg buiten adem raakte. Het losse zand van het strand verstuifde in wervelende golven naast mij. Maar waar ik liep, was het zand gelukkig nat genoeg om niet striemend langs m'n benen te glijden of in m'n ogen te komen. Ik zag dat de man halt hield bij zijn rugzak. Ik kon ook niet meer en wilde natuurlijk liefst dicht bij hem tot stilstand komen. Dat deed ik op zo'n zes meter afstand en ik leunde met m'n handen op m'n dijen om op adem te komen. We keken elkaar aan en lachten. We waren allebei verhit en bezweet. Hij ging zitten en ik besloot, niet wetende of hij dat wel leuk zou vinden, naast ...
    ... hem zitten. We praatten wat over het weer en ik trok nonchalant m'n hemdje uit. Ik zag dat zijn blik heel snel langs m'n lichaam gleed en dat hij het aangenaam vond wat hij zag. "Dit is het naaktstrand toch?", vroeg ik quasi onnozel. "Ja,klopt", zei hij. "Mooi!", zei ik en ik trok m'n broek omlaag. Ik had moeite 'm over m'n sportschoenen te krijgen. De man hielp me. Terwijl ik met mijn handen leunde op de grond, trok hij mijn broek tegelijk met m'n onderbroek netjes over m'n schoenen. Op nog geen tien meter afstand passeerden ondertussen een wandelend gezin met twee kinderen! Maar ja, dit is het naaktstrand, dus we hadden alle recht om dit publiekelijk te doen, toch? Ik voelde me ongelofelijk naakt nu, juist omdat ik m'n schoenen nog aan had. Die harde schoenen in contrast met m'n zachte zongebruinde lijfje en dan nog die ruwe bolster van een man naast me. Ik voelde me heel fijn, ook omdat hij mij mooi leek te vinden. Ik ging wat dichter bij hem zitten, zodat mijn zij lichtjes die van hem raakte. We praatten weer en ik streelde hem over z'n knie en scheenbeen. Zijn stem trilde licht, ook die van mij. Ik verlangde zo naar iets, al wist ik niet precies wat. Gewoon bewonderd worden en geliefkoosd denk ik. Maar hier liepen af en toe mensen te dicht langs ons heen. "Zullen we anders daar gaan zitten?", vroeg ik en knikte richting de rand van de duinen. "Is goed", zei hij. We liepen naakt dwars door de striemende zandstorm. Het deed pijn overal langs m'n lichaam. Ik omhelsde hem en ...
«123»