1. Ons Nieuwe Leven - 11


    Datum: 10-4-2021, Categorieën: Extreem Auteur: Monica, Bron: Opwindend

    [B]Het heeft even geduurd maar hier is dan deel 11. Ik hoop dat jullie ervan genieten. Zoals altijd zijn feedback en ideen welkom. Het geeft mij vaak ook weer inspiratie om verder te gaan.[/B]
    
    Vanuit Cindy:
    
    Ik was al bijna vier uur aan het lopen, bij elke stap dacht ik aan wat ik moest doen. Knie hoog, stap recht zetten, rechte rug, borst vooruit. Elke stap weer. Ik keek elk rondje weer op de klok, nog vijf minuten nu. Ik was bijna verlost.
    
    Tien minuten later ben ik nog steeds aan het lopen. Ik vraag Lisa of ze mij wil losmaken, ze staat op, en loopt naar me toe. Ze kijkt me aan en zet de ventilator een stand hoger. Ze kijkt me weer aan en vraagt of er nog iets is? Ik hou met moeite de ventilator in deze stand bij. Lisa pakt een cane en zegt dat mijn knieën hoger moeten. Ik zie de cane in der handen en doe mijn best om mijn knieën iets hoger te krijgen. Ik zit op het randje van wat ik aan kan met deze snelheid, mijn vermoeidheid, de hoogste van mijn knieën.
    
    Lisa heeft een glimlachje op haar gezicht. Lisa: “Meester zal blij zijn met je extra training. Je gaat dit nog 20 minuten doen, daarna maak ik je los en ga je op je knieën bij de deur zitten. BEGREPEN?” Mijn enige reactie was “Ja Lisa”. Met veel pijn en moeite kwam ik deze 20 minuten door. Ze kwam zoals belooft me losmaken. Ik zakte meteen door mijn knieën. Eindelijk rust dacht ik. Dit was een korte gedachte, de cane kwam snel naar boven en sloeg neer op mijn rug. Lisa: “Naar de deur, NU.” Ik kroop zo snel als ...
    ... ik kon naar de deur. Lisa Pakte een collar, deed deze bij mij om en maakte hem vast aan de muur. Hierdoor moest ik hoog op mijn knieën blijven en kregen ze maar gedeeltelijk rust. Ze deed een balgag met gaatjes bij me in en liep weg.
    
    Ik heb hier minstens nog een paar uur gezeten tot Mark thuis kwam. Hij vond het blijkbaar wel een mooi gezicht, hij riep Lisa bij zich en vroeg haar of zij dit gedaan had. Lisa bevestigde dit en vertelde ook dat ze me wat extra training heeft gegeven. Mark knikte en zei dat hij het idee waardeerde maar dit niet haar plek was en hij haar daar nu op zou wijzen.
    
    Mark maakte mij los en vertelde me dat ik Lisa mocht aankleden en haar straf mocht bepalen. Hij zei dat ik volledige zeggenschap ik haar straf had. Na de pijn die ze mij had gegeven de afgelopen dagen was ik hier wel aan toe. Ik pakte haar bij der haren en nam der mee naar boven om der outfit even toepasselijker te maken.
    
    Toen we weer beneden kwamen had ik haar aan een riempje dat vastzat aan een wurg halsband. Ze had een wit topje aan wat der navel vrijhield en een zwart rokje dat halverwege haar bovenbeen eindigden. Haar hakken waren balletheels met rijst erin en een slotje erop. Ik liep met haar naar beneden en daar liet ik haar de sleutel van het slotje zien, deze gooide ik naar buiten.
    
    Ik wilde beginnen met haar te laten voelen wat ik de afgelopen dagen heb gevoeld maar dan erger. Ik maakte der halsband vast aan de ventilator, bond haar handen op der rug in reverse prayer, ...
«123»