Stormachtige treinrit - Sex Verhalen

Stormachtige treinrit

Het was me de storm wel, die donderdag. 's Morgens begon het al: met de auto naar het station door hevige wind en regen. Daarna nat in de trein, gelukkig eerste klas, reizen naar mijn werk in Eindhoven. Daar weer door de storm naar kantoor. Op kantoor aangekomen een storm mails en telefoontjes getrotseerd, waarna ik om 1 uur ‘s middags weer naar buiten mocht, nu om de trein naar Utrecht te halen.

Bij de tussenstop in Den Bosch: dames en heren, vanwege de storm kan deze trein niet naar Utrecht doorrijden. Wij verwachten dat er vandaag ook geen reizen meer mogelijk is. Wij raden u aan de eerstvolgende gelegenheid terug te reizen.

Daar sta je dan. Eerst maar even de vergadering afbellen, en dan kijken wanneer de trein teruggaat. Naast me staat een vrouw op het bord te kijken, jaar of 26, zwart haar, knap koppie. Onder haar half lang jasje zie ik alleen maar een stel, overigens zeer mooie, benen uitkomen, dus ze heeft een kort rokje aan. De benen zijn in leuke opengewerkte panties gestoken, en daaronder staat ze op hoge hakken. Terwijl ik haar sta op te nemen, voel ik dat ze naar mij kijkt. Als ik weer omhoog kijk, kijkt ze me recht in de ogen en zegt: als je nou eens voor me op het bord keek, want ik kan het niet lezen. Een beetje rood aangelopen vraag ik waar ze naar toe moet: Sittard zegt ze. Ik zeg haar waar ze moet zijn, en dat ik dezelfde trein moet hebben, dus min of meer samen lopen we naar de trein, die al gereed staat. We blijken niet de enigen te zijn, die naar ...

... het zuiden gaan. Bij de 2e klas is het een dringen, maar gelukkig is de 1e klas rustig. Het meisje loopt met me mee, en als ik ga zitten in een coupe, neemt ze tegenover me plaats. Ondertussen verteld ze honderd uit over haar werk, en dat ze eigenlijk wel blij is dat ze niet kan werken, want ze moet nog inpakken, want ze gaat op vakantie en....................

De trein begint langzaam te rijden. Gezellig praat het meisje, dat zich inmiddels heeft voorgesteld als Katie, verder, en zo met en met kom ik steeds meer over haar te weten. Ondertussen praat ik ook natuurlijk, maar bekijk haar ook goed, want met haar jas uit kan ik pas goed zien hoe haar figuur gevormd is. Ze blijkt inderdaad een vrij kort rokje aan te hebben, zwart fluweelachtige stof. Daarboven draagt ze een wijde trui, rood gebreid, heel pluizig. Op de plaats van haar borsten komt de trui goed naar voren, een teken dat ze minimaal een cup C moet hebben. Haar benen zijn prachtig. Het rokje is vrij hoog opgeschoven door het zitten. Ik kan eigenlijk maar net niet eronder kijken. Als ik me weer op haar verhaal wil concentreren, merk ik dat ze gestopt is. Ik kijk naar haar, en met een glimlach en pretoogjes zit ze me op te nemen. Weer kleur ik wat rood, en zeg sorry. Je bent een beetje afgeleid, zegt ze. Klopt zeg ik. Bevalt het je, vraagt ze dan. Zeker, zeg ik, je ziet er mooi uit.

Net op dat moment horen we de conducteur het treinstel binnenkomen: uw vervoersbewijzen aub. Gered door de bel (of fluit) dacht ik, en ...