Mini - 74 - Sex Verhalen

Mini - 74

... instructie, evenals Joline.

Na een paar minuten stuurde ik de hele club naar het voordek en stelde ze op. Even later kreeg ik telefoon van Marion. “Ik zie het schip! Allemaal lui op het voordek… Zijn jullie dat?” “Ja. Inclusief Joline. Zie je de vlag?” Het was even stil. “Ja!” “Mooi. Dan wil ik dat je een aantal foto’s maakt van het hele schip, inclusief vlag. Als wij vlakbij zijn laat ik de hele club groeten, en dáár moet je zeker foto’s van maken! Duidelijk?” “Ik snap het!” “Mooi. Leef je uit. Straks bel ik terug. Ik moet nu commando’s geven.”

Ik keek in haar richting en zag een figuurtje op de dijk staan, met een statief. “Oké lui, let op… Benen tegen elkaar… Brengt groet!” Ik keek even opzij: het zag er niet verkeerd uit. We voeren langs Marion en de schipper liet de scheepshoorn een keer brullen. Voorbij Marion gaf ik het commando “In de houding staat” en de handen gingen we omlaag. “Mooi! Volgens mij zag dat er netjes uit… Ik ga het even controleren.” Ik belde Marion weer. “Gelukt?” “Jullie staan er prima op. Ik stuur straks wel een paar van de foto’s naar…. Oh shit, shit, shit… nee, dat kan ik niet meer!” Ze stotterde even en ik lachte. “Tja, dat lukt niet met zo’n ouwe Nokia hé? Geeft niet, we zien ze straks wel. Bedankt alvast, Marion!”

Ginnegappend liep Team drie over het dek, genietend van het onderwachte uitje. Joline stond bij de boeg te kijken. Ze zag me aankomen en zei droogjes: “Nee, ik heet niet Kate Winslet en jij heet geen Leonardo. We gaan ons ...

... hier niet belachelijk staan maken, meneer.” Ik sloeg even een arm om haar heen. “Niet zoenen, Kees. We staan vol in het zicht van de stuurhut.” “Dat heet ‘brug’, schat. Maar ik ga je met rust laten; ik wil eens kijken in het voortstuwingsparadijs, zoals jouw broer dat noemt. We moeten niet de hele dag klef lopen te doen. Jij gaat dingen bekijken die jij leuk vind en ik idem, oké?” Ze knikte en glimlachte. “Maar wel onze ervaringen delen…” Ik begreep wat ze bedoelde en knipoogde. “Aye aye madam.”

Ik liep naar achteren en liep de machinist tegen het lijf. “Hans, mag ik, als het uitkomt, een kijkje in de machinekamer nemen? Dáár gaat het uiteindelijk allemaal om…” Hij knikte. “Volg me maar.” We gingen een trap af en vlak voor een deur hingen een stel oorbeschermers en veiligheidsbrillen. “Opdoen.” De deur ging open en de herrie drong door mijn oorbeschermers. Het uur daarna was ik, samen met Hans verdiept in technische details. Op een kladblok maakte ik als een gek aantekeningen. Later riep ik Frits en Henry erbij; ook zij verdiepten zich in de materie. Twee uur later, bij het uitwerken van de gegevens in de crewroom, kwamen we tot de conclusie dat mijn grove berekeningen juist waren geweest: Maleisië had zich inderdaad verkeken op het stroomverbruik van de door hen voorgestelde bewapening. “Mooi, lui. Dan is dit niet puur een schoolreisje geweest en kunnen we met gegevens terugkomen bij DT en Damen. Deze dag heeft z’n geld nú al opgeleverd. Dank voor jullie inbreng! En nu: naar ...