Korfbal - 41 Duiken - Sex Verhalen

Korfbal - 41 Duiken

... schimmige beelden. De mannen bleven geregeld boven komen, maar Kyara en Iris waren nog steeds beneden. Het duurde gevoelsmatig wel een kwartier, maar uiteindelijk kwamen ze ook boven. Het gewicht hadden ze natuurlijk niet meer vast, maar toch moesten ze hard flipperen om boven te komen.

De netten om hun nek waren overvol met oesters en Iris had zelfs haar armen helemaal vol. De duikers om haar heen doken naar de oesters die ze onderweg was verloren.

Ik zag dat de oude man gretig naar de oogst greep en al snel waren ze bevrijd van hun last.

De opbrengst was bizar. Oesters van meer dan 40 centimeter groot hadden ze geoogst en toen ze eindelijk op adem gekomen waren, waren Iris en Kyara heel erg stil. Ze waren zo onder de indruk, dat ze zochten naar woorden.

Ik merkte dat er wel iets was en uiteindelijk kwam en ze ermee op de proppen: ze hadden een enorme oester gezien, maar die zat erg vast. Samen bedachten ze een plan en met wat tips van de duikers zouden ze gaan proberen om de enorme schelp los te wrikken.

Daarna doken ze weer en al vrij snel kwamen ze naar boven met een gigantische schelp van bijna een meter lang. De oude visser was razend enthousiast en ik was even bang dat hij een hartaanval zou krijgen.

Heel voorzichtig werd de schelp in de boot gehesen en Iris en Kyara waren vastbesloten om nog een laatste keer naar beneden te gaan, want ze hadden nog iets gezien. Aan het ijzeren gewicht bonden ze nog een stel netten en touwen en ze namen ook een mes ...

... mee. De bedoeling konden ze niet helemaal duidelijk maken, maar als we voelden dat het touw erg bewoog, moesten we er hard aan trekken.

Weer gingen ze met z’n tweeën naar beneden. Met hulp van het gewicht zonken ze snel. Er voelde wat gerommel aan het touw, maar na een minuut voelden we harde rukken en ik begon samen met de oude man aan het touw te trekken. Toen we meer dan vijf meter touw hadden ingehaald, kwamen Iris en Kyara ook boven en weer waren ze helemaal behangen met oesters.

Aan het eind van het touw zat geen ijzeren klomp meer, maar het leek wel een rotsblok. De mannen werden bijna gek van enthousiasme, want de meiden hadden het voor elkaar gekregen om een complete cluster van oesters naar boven te brengen. Alles zat aan elkaar gegroeid en dit was echt een gigantisch ding. We zouden die nooit in een kano kunnen krijgen en de duikers haalden de loszittende schelpen ervan af en met de enorme cluster half drijvend aan een touw gebonden, roeiden we moeizaam naar het eiland. De oude man loeide af en toe met zijn stem en uiteindelijk kwamen er een groot aantal kano’s en boten aan. Iedereen die zag wat we vervoerden, begon te schreeuwen in een voor mij onbekende taal en uiteindelijk werd het ons duidelijk, dat iedereen dacht dat we het legendarische Atlantis hadden gevonden.

Ik vond het een mooi verhaal, maar had ondertussen de blaren in mijn handen staan van het roeien. Met steeds meer krachten roeiden alle boten naar het eiland. De enorme klont van schelpen werd ...