1. Derde Ervaring Op De Zuidas


    Datum: 13-12-2017, Categorieën: Werk Auteur: McKenzie, Bron: Opwindend

    Samuel stopte onmiddellijk met stoten en ook mijn adem stokte. Ik wilde meteen mijn jurk naar beneden trekken maar de greep die Samuel op mijn lijf had was nog steeds beheerst. Hij trok weliswaar zijn duim uit mijn sterretje maar deed alles zo beheerst dat ik me afvroeg of hij wel echt had gehoord wat ik had gehoord; iemand aan de deur. Samuel trok nu zijn handen van mijn lijf en ritste zijn broek dicht, voor mij een cue om ook mijn jurk naar beneden te trekken. Het verbaasde me dat er nog niemand binnen kwam. Ons handelen duurde misschien iets minder dan een minuut. Ik hoorde Samuel een aantal keer diep ademhalen. ‘Rustig blijven, het komt in orde.’ Ik had weinig keus. Terwijl hij wegstapte kwam ik rustig overeind en deed een schietgebedje. Laat het allemaal goedkomen, alsjeblieft.
    
    Samuel deed de deur open en ik durfde niet eens te kijken. Het bleef ook verdacht stil, al bonkte mijn hart in mijn oren. De deur ging weer dicht. ‘Er staat dus helemaal niemand, en op de gang zie ik ook niks. Ik hoop dat het een foutje was maar ik ben bang dat er zo een telefoontje van HR komt.’ Samuel wreef over zijn slapen en begon te ijsberen. ‘Maar…ook al komt er een telefoontje, ik kan toch zeggen dat het met mijn toestemming was en dat er geen aanklacht komt of iets dergelijks?’ Ik probeerde hem te sussen. ‘Ook al is dit met wederzijds goedvinden, seks op kantoor is not done. Al helemaal niet met een stagiaire, ook al is het moeilijk aan te tonen dat jij het was als ze enkel mijn rug ...
    ... hebben gezien.’ Hij ging zitten en keek moeilijk. ‘Of de persoon gaat niet naar HR en het wordt een persoonlijke kwestie. Dit is ongetwijfeld het meest domme dat ik ooit heb gedaan, verdomme! Hier, doe dat slipje maar weer aan.’ Hij legde het rode stringetje op zijn bureau.
    
    Ik werd vreselijk nerveus. ‘Samuel… toen ik net binnen kwam met de koffie, ik heb voor de deur mijn toegangspas laten vallen, ik wilde hem pakken nadat ik de koffie had neergezet maar jij…’ Dit was echt ontzettend dom van mezelf. Samuel keek me strak aan. ‘Dus je vertelt me nu dat degene die je pasje heeft opgeraapt ons waarschijnlijk in een niet erg professionele positie heeft aangetroffen? Ik ben erg benieuwd wie hem dan in durft te leveren bij de receptie.’ Hij had gelijk, waarschijnlijk kreeg ik dat pasje in ieder geval niet meer terug. Nou ja, hier konden we nu niks meer aan veranderen. ‘Wat gaan we nu doen dan? Afwachten? Of in de aanval en alvast een melding maken bij HR of iets dergelijks?’ ‘Ik denk dat we nu even hier blijven en toch die koffie opdrinken die ons net waarschijnlijk de kop heeft gekost. Hoe dan ook, het was leuk zo lang het duurde en we hopen dat het meevalt’. Samuel hief zijn kopje koffie alsof hij een toast uitbracht. Ik lachte als een boer met kiespijn en pakte ook mijn koffie. Toen ik de koffie aan mijn lippen zette werd er nogmaals op de deur geklopt, dit keer ging de deur meteen open. Isabel paradeerde naar binnen met een enorme stapel papieren in haar armen. ‘Vraag me niet ...
«1234...»