De stagiair (deel 1) - Sex Verhalen

De stagiair (deel 1)

... bedrijf en krijg ik letterlijk bij elke ruimte die ze me laat zien een ellenlange uitleg. Kort gezegd komt het erop neer dat het een postorder bedrijf is, dat gespecialiseerd is in dameskleding en accessoires: niet echt een leuke branche voor een 20 jarige jongeman. Het is een groot pand, met diverse magazijnen en pakketverwerkingsruimtes, waarvan ik niet alles te zien krijg. Aan het einde van de ronde door het bedrijf besef ik pas dat ik geen enkele man ben tegen gekomen en dat alle dames in hetzelfde mantelpakje gekleed gaan als Annet, met slechts een klein verschil” sommigen dragen een colbert en anderen een gilet.

Terug in de hal waar de kantoren gevestigd zijn kijkt Annet op haar horloge.

“Mevrouw Klinkers heeft een uur voor je ingeroosterd, dat over exact 5 minuten ingaat” zegt Annet, alsof het een militaire operatie betreft.

Aangezien ik zojuist 2 uur achter de dame aan door het bedrijf gewandeld heb en de indruk heb dat ze eerder een spontane vrouw, in plaats van een pietje precies is, schiet ik in de lach.

Annet’s blik verstard echter en haar toon dempt als ze zegt “misschien is het handig als ik je wat voorinformatie geef over mevrouw Klinkers”.

Mijn lach verdwijnt direct en maakt plaats voor aandacht, want haar woorden klinken vrij serieus, als ze zegt “mevrouw Klinkers is een hele goede werkgeefster en een uitstekende zakenvrouw, maar ze is ook erg veeleisend en duidelijk in wat ze verwacht”.

“Eh okay” reageer ik, omdat ik me geen houding ...

... weet te geven.

“Als mevrouw Klinkers je iets vraagt, neem dit dan letterlijk en voldoe aan haar verwachtingen” vervolgt Annet, waarbij ik frons, omdat ik haar uitleg ietwat overdreven vind.

“Fronsen doe je dus niet in het bijzijn van mevrouw Klinkers” zegt Annet belerend, waarna ze wederom op haar horloge kijkt en zegt “het is tijd”.

Ze gaat me voor naar een deur, waarvan ze me eerder verteld heeft, dat hierachter het kantoor van de directrice schuil gaat.

Annet klopt driemaal en na enkele seconden klinkt een buzzer, die aangeeft dat de deur uit het slot is. Ze stapt binnen en zegt “mevrouw Klinkers, uw afspraak van 12 uur”.

“Dank je Annet, laat hem binnen” hoor ik een warme zachte vrouwenstem zeggen, maar ik heb de indruk dat deze vriendelijkheid wel eens gespeeld kan zijn, gezien de voorinformatie van Annet.

“Goedemiddag” zeg ik vriendelijk doch ingetogen, als ik het kantoor binnen stap.

“Hallo” zegt de dame die geen moeite neemt om uit haar stoel op te staan “ga zitten”.

Haar de hand toesteken lijkt me geen goed plan, dus ietwat ongemakkelijk neem ik plaats op de stoel tegenover haar immense pianohouten bureau.

Mevrouw Klinkers is een zakelijk ogende dame van midden veertig, die geheel volgens verwachting gekleed is in hetzelfde mantelpak als haar personeel, met dien verstande dat zij het bloesje wel heel goed opvult, want haar decolleté mag er wezen. Ze is niet dik, maar zeker niet slank én bovendien zongebruind, wat haar voor een vrouw van haar ...