Een uit de hand gelopen worstelpartij (deel 3) - Sex Verhalen

Een uit de hand gelopen worstelpartij (deel 3)

... vriendelijk, waarop ik opsta.

“Schud eens met uw arm” vraagt hij wederom vriendelijk.

“Zit het naar uw wens? Is zijn laatste vraag, waarop ik “prima hoor” antwoord.

Bert pakt een enveloppe uit het koffertje en overhandigt mij deze. Hij doet het koffertje dicht en vertrekt met een “veel plezier ermee en een prettige dag verder”.

Ik houd de deur voor Bert open en laat hem uit.

Terug gekomen op mijn kantoor open ik de enveloppe en vind een kaart, waarvan ik zeker weet dat deze van Margo is, ik lees:

Ik weet dat je niet te koop bent. Ik mis je. Xxx M

Ik bekijk het klokje eens goed en zie dat deze ongetwijfeld een vermogen gekost heeft: het merk (wat ik hier niet noem) start met horloges boven de 50 mille en dit is zo te zien een van de topmodelletjes.

“Ach” denk ik bij mezelf “het sekreet heeft geld zat, dus waarom zou ik het afslaan of terug geven”.

Ik pak mijn GSM en stuur haar een bericht:

--Ik ben idd niet te koop, toch bedankt, je hebt smaak—

Na enkele minuten ontvang ik een reactie

–graag gedaan, wanneer zie ik je weer? Xxx Margo—

--Morgen—stuur ik terug.

--Ik zie er naar uit—ontvang ik.

Die avond dineer ik met vrienden die niet uitgekeken en uitgesproken raken over mijn nieuwe horloge. Een merkt voorzichtig op dat ik met 3 modale jaarsalarissen om mijn pols loopt en een ander zegt “ruilen” en biedt mij de sleutels van zijn middenklasse auto aan. Zo word ik de hele avond in de mailing genomen en als wij ietwat beschonken de ...

... rekening vragen kijken ze allen naar mij met de boodschap “jij hebt centen zet”. Ik betaal lachend en zeg dat de volgende keer een van hen het klokje om mag en de rekening mag betalen.

De vrijdagochtend verloopt soepel en ik ben voor de lunch klaar met mijn werk. Mijn vervanger vraag ik te sluiten en ik stap opgewekt in mijn auto om Margo te gaan bezoeken. Aangekomen bij haar immense kantoor meld ik me bij de receptie en de receptioniste laat direct alles uit haar handen vallen om Margo te bellen om te melden dat ik er ben.

Beschaamd voor dit kruiperige gedrag ga ik in de wachtruimte zitten om daar binnen twee minuten door Margo begroet te worden.

“Als u mij wilt volgen” zegt Margo precies hard genoeg zodat dames van de receptie het meekrijgen. Als ik haar volg, langs de receptie, laat Margo duidelijk weten dat al haar afspraken voor die middag afgezegd dienen te worden door de receptioniste. De receptioniste zegt dat ze er al mee bezig is en Margo neemt mij mee naar een andere spreekkamer.

Binnen gekomen staat er een immense vergadertafel, waar misschien wel 30 luxe lederen bureaustoelen aan staan. Margo loopt naar een kastje aan de muur en drukt er een paar keer op: de ramen richting de hal kleuren donker en de lamellen voor de ramen aan de andere kant van de ruimte, die uitzicht bieden op de stad, gaan vanzelf dicht. Het licht wordt gedoofd en Margo sluit de deur van de vergaderzaal van binnen af.

Ze doet haar schoenen uit, tilt haar rok op en trekt haar panty en ...