YVONNE en KARIN - Sex Verhalen

YVONNE en KARIN

Regelmatig bezoek ik een café en zo eens per drie maanden wordt er een concert georganiseerd op de zondagmiddag. Vaak zijn het regionale bandjes, soms een zanger of zangeres die zichzelf begeleidt met een gitaar. Ik had een week van tevoren al op de affiches gezien dat er een optreden zou plaatsvinden en had m’n agenda voor die dag dus al ingevuld. De entree is vrij, de sfeer is altijd goed, de muziek soms ook, en het is op loopafstand van mijn huis. Kortom, de drempel is erg laag en als het niet bevalt ben ik snel weer thuis.

Zo ook de bewuste dag.

Goedgeluimd sta ik op uit mijn bed en ik verheug me al op de muziek want ik ken de band die gaat spelen, lekkere rockabilly die zo lijkt overgebracht vanuit de jaren vijftig. Gitaar, zang, drums en een staande bas die wordt ‘beplukt’ door een enthousiaste atletische muzikant die aanstekelijk de swing over brengt aan het publiek.

Ik maak mijn ontbijt klaar. Het is zondag en ik snij een voorgebakken stokbrood door en beleg dit met uien en kaas voor ik het in de oven schuif, bedekt met snippertjes kaas. Zo groeit er een hard krokant kaaskorstje op de bovenkant en voordat het brood gebakken is de kaas ertussen over de uien heen gesmolten. Zondags heerlijk!

Als ik de afwas doe die er nog staat bakt ondertussen het brood en de heerlijke lucht verspreidt zich al snel door de keuken. Het is lekker weer en de ramen staan dus open.

Als ik de woonkamer in loop met dampend brood op het bord zet ik de radio aan en draai het ...

... volume redelijk hard zodat ik lekker mee kan blèren met de muziek. Het is zo’n programma waar mensen kunnen opbellen en hun praatje doen met tussendoor wat plaatjes, dus voor de gelegenheid perfect. Ik luister en geniet ondertussen mijn ontbijt waarbij ik een fris glas bronwater drink. Als snel is het achter de kiezen en zet ik het bord in de keuken. Om me mentaal voor te bereiden op het concert zet ik een LP op en als Jerry Lee Lewis zijn emoties op de piano botviert trek ik een flesje pils open. Dan gaat opeens de telefoon en ik loop snel naar de versterker om het volume een beetje te dempen.

“Hoi Martin, hier met Yvonne” klinkt het.

“Hoi Yvonne, wat een verrassing dat je belt hé, ik had je al willen bellen eigenlijk, maar daar is het niet meer van gekomen. Er treedt vanmiddag namelijk een leuke band op in café Guntrud en ik had je eigenlijk willen vragen of je zin had om mee te gaan?”

“Dat is leuk, want daar bel ik ook over! Weet je, Karin is ook hier dit weekend, je weet wel, de dochter van Veroniek uit Amersfoort en we wilden wel wat ondernemen vanmiddag, maar we wisten niet wat. Toen hoorde ik van het optreden dus, dacht ik, ik bel je even op of je misschien zin had om mee te gaan.”

Yvonne ken ik al heel lang, zeker al zo’n twintig jaar en toen we elkaar voor de eerste keer ontmoetten waren we allebei nog maagd. Misschien wel te onervaren in de wereld om iets serieus op te bouwen maar we zagen elkaar wel zitten. We woonden allebei nog bij onze ouders en die ...