Mini - 32 - Sex Verhalen

Mini - 32

... liep de keuken in, deed een kastje open en daar zag ik zes soorten koffie. “Oké, tot zover prima. Kan ik wel wat mee. Nu de whisky’s.” “Mij volgen, meneer de fijnproever.” In de huiskamer deed ze een deur van het wandmeubel open en diverse soorten Whisky staarden me aan. “Staat er iets lekkers tussen?”

Ik keek haar aan. “Is de paus rooms? Ik pakte een fles Gragganmore en we liepen naar de keuken. Tony bediende het koffie-apparaat en pakte de glazen. En passant zette ze nog een fles echte slagroom op het aanrecht. “Die namaakroom uit zo’n spuitbus vind ik niks.”

Ik klopte de slagroom en ondertussen was de koffie klaar. “Eerst de glazen verwarmen met water. Aan de buitenkant, zodat er geen water in het glas komt. En alle glazen naast elkaar op twee serveerbladen, zodat we snel door kunnen werken.” Tony keek me aan. “Jij werkt wel héél methodisch.”

Ik knikte. “Ja, want anders is het eerste glas al bijna afgekoeld als je met het laatste glas bezig bent. Dat is zonde. Ik schenk de drank, jij de koffie en ik gooi de slagroom er onmiddellijk achteraan. Een pufje kaneel erop, om het af te maken. Daarna als de weerlicht opdienen. Ready?” Ze knikte.

Binnen twee minuten stonden er tien Irish Coffee’s op het aanrecht. “En nu: hup naar buiten, aanstaande schoonmama. Opdienen die handel!” We werden met applaus begroet. Joline zei: “Kijk uit, want die Irish Coffee van Kees is een straf bakje! Ik hoop dat niemand nog moet rijden!” Ik nam een slokje. Prima gelukt. De combinatie ...

... van de koffie en de whisky was uitstekend, en de echte slagroom met de kaneel gaf nét dat beetje meerwaarde er aan.

Rob Sr. keek me aan. “Volgens mij doe jij er wat meer drank in dan we hier gewend zijn…” Ik onderschepte een ondeugende blik van Joline en zei: “Een borrelglas per portie. Maar in Veldhoven is er soms meer reden om de mens te ontsmetten van lichaamsvreemde stoffen…”

Joline schoot spontaan in een lachstuip en verslikte zich. Toen ze weer enigszins normaal kon praten zei ze: “We hadden gisteren lekker zitten zoenen, en toen vroeg ik of hij Irish Coffee wilde maken. Waarop meneer zei: “Da’s wel nodig in het kader van de ontsmetting, of zoiets. En dat beweert hij dus met een ijskoud gezicht hier wéér…” Ze keek me aan. “Ik had niet gedacht dat je dat in dit gezelschap zou durven herhalen, Kees!”

Ik grinnikte. “Ik moet mijn imago van saaie piet en uiterst brave borst een beetje wegpoetsen? Anders gaan jullie straks alle verhalen van Claar en Mel, over mijn vroegere celibataire leven, geloven…” “Moet ik even een boekje over je opendoen, Kees?” vroeg Clara.

“Nee, doe voorlopig nog maar even niet, zus. Ik ken dat boekje van jullie uit m'n hoofd. Je las je vriendinnen daar ook uit voor.

‘Kees? De overtreffende trap van nerdheid. Techniek, lopen en klassieke muziek, dat zijn zijn werelden.’

Ik hoor het je nog zeggen op een verjaardag. Nota bene tegen een vriendin van jullie waar ik stiekem een oogje op had… Verdorie.”

Melissa gaf ook wat tegengas. “Hé ...